Pokój szósty

- no co ty przejdę się z toba
Uśmiechnąłem się deliaktnie i podszedłem do chłopaka

-nie musi sie pan trudzić... pójdę sam... nie... nie musi pan mnie nianiczyc....-powiedzalem prawie ze pewny siebie. Jednak przez jego bliskosć dziwnie nie pewny sie czułem... to pewnie przez ta sile... dzięki której czulem sie też bespiecznie.... Spojrzałem tam w górę do niego

Na korytarzu można było usłyszeć donoście "plask".A potem ciche jęczenie z bólu. Dostałem plaskacza od jednej ze służek pytając się o drogę podszedłem za blisko niej. Cholernie bolał mnie policzek a do tego poślizgnąłem się bo z nieznanych przyczyn podłoga była lekko zamrożona. Syknąłem z bólu mając czerwony policzek i pobijany tyłek.

Usłyszał hałas i otworzył drzwi zdziwiony
- Minoru !
Powiedział głośno w mgnieniu oka odmroził podgłge i zmartwiony podszedł do chłopaka
- co się stało ?
Spytał zmartwiony pomagając mu wstać z ziemi

Spojrzałem na blodyna który nazywal sie Minoru. I zamarzinieta podłoga
-Przepraszam Pana. to moja wina --ukłoniłem się nisko po czym wycofałem się do pokoju bardzej. Znów ktoś przeze mnie cierpial... przez moje umiejetnosci. Usiadłem na łóżku i się skuliłem

Wstałem z pomocą Tsuny.
-Taaa....dlaczego zwykle kiedy się spotykamy coś mnie noli i mam czerwony policzek-westchnął cicho i poklepałem go po ramieniu.
-tylko boli mnie tyłek...a w ogóle skąd tutaj lód? Otworzyłeś lodowisko-zaśmiał się radośnie i zerknął w stronę pokoju z którego wyszedł zauważył jakiegoś chłopaczka.

- nie ,nie otwrzyłem lodowiska , ale mooj współlkolator jest smokiem lodu to dlatego
Uśmiechnął się przyjaźnie do minoru.

Zaśmiał się i cmoknął go.
-Dziękuję za pomoc~~zaśmiał się wesoło majtając ogonem. Ciekawy co to za chłopaczek.Wychylił się za progu i pomachał chłopakowi na łóżku.
-Hej~~Jestem Minoru miło mi-uśmiechnął się radośnie.

Usta nieznajomego dotkneł skóry Tsuny-samy. Nie wiem czemu ale zirytowało mnie to! Po chwili usta chlopaka który pocałował mojego Tsune zamarsły i to całkowice. Sam nie wiem czemu no!~Nie zapanowałem nad sobą. Po tym ucieklem do łazienki zamykajac sie tam. Dobrze ze wiecej nie zamrozilem bo by było naprawde źle. Schowałem sie w szafce pod umywalką i mocno skuliłem

Dziwne ....czemu moje usta tak zamarzły. Osunąłem się po framudze drzwi nie mogąc oddychać w cholerę bolało mnie to a na dodatek oddychałem tylko przez usta bo miałem katar. Zaczęło brakować mi tlenu czułem jak powoli wszystko rozmazuje się i robi czarne...Usunąłem się na ziemie z załzawionymi oczami już po chwili nieprzytomny....

- Ej co...ej !
Nie wiedział za bardzo co się dzieje. Spojrzał na minoru zdziwiony że jego usta zamarzly,po chwili dopiero uświadomił sobie że mi leży na ziemi a lód jest sprawka Dio. Szybko kucnął obok mi i przejeżdżając palcem po jego wardze usunal lód i jakieś resztki które mogły w nim zostać , kiedy był już pewny że zrobił wszystko zaczal przestraszony szturchac Mi w ramię
- Minoru ej obudz się
Powiedział przestraszony że może mu się coś strasznego stać. Może był fajtłapą,ale za to właśnie tsu lubił minoru dlatego gdyby teraz coś złego mu się stało sam nie wiedział czy coś mógłby roznieść w powietrze w dosłownym sensie tego zdania.

Nie wychodziłem. Bałem sie co Tsuna-sama zrobi. Przecież skrzywdziłem jego przyjaciela! Skuliłem sie bardzej i cicho zacząłem łkać tulajac się do swoich drobnych kolan. Dałerm sie ponieć swoim uczuciom. Nie powenem jednak wtedy poczułem się zazdrosny o Tsune-same. Chyba mam do tego prawo... jednak zastanawia mnie jak to zrobiłem

Odzyskałem przytomność dopiero po jakiś...jakiś 6 minutach. Przerażony nie wiedziałem co się działo. Wszystko było rozmazane dopiero po chwili zauważyłem Tsu blisko siebie. Cały trzęsąc się schowałem głowę w jego ramieniu bojąc się po prostu. Tsuna był jedyną osobą bliską mi która wiedziała o mojej przeszłości...
-Tsu..t..tu..nie ma wuja prawda?-szepnąłem przerażony ostatni raz kiedy na tyle czasu straciłem przytomność było wtedy kiedy zostałem pobity przez swoich krewnych i brutalnie zgwałcony...A to wszystko przez tego jednego faceta...Nawet nie wiem kiedy Tsu stał się dla mnie..jak...jak starszy brat którego nie miałem. Zaufałem mu i to bardzo Tsuna był jedyną mi tak bliską osobą która znała moje życie zanim wyniosłem się do Francji gdzie go poznałem....

Przytuliłem Minoru mocno do siebie cały szczęśliwy,że nic mu się nie stało
- Nie, nie ma tu wuja nie bój się
Powiedziałem łagodnie tuląc do siebie chłopaka. Pocałowałem go w włosy i lekko zacząłem się kołysać i nucić jakąś piosenkę na uspokojenie. Pamiętam ,że zawsze kiedy minoru coś się działo ja go ratowałem co w sumie nie było nic dziwnego, ale w pewnym stopniu czułem się jakoś wartościowy i potrzebny. Poczułem się coś...jak starszy brat mimo,że nigdy rodzeństwa nie miałem.

Oddychałem nie równo nadal roztrzęsiony to było straszne....Źle odczuwałem takie chwile kiedy traciłem przytomność. Siedziałem wtulony w Tsu uspokajając się. Przez tego buziaka zarumieniłem się lekko ale nie powinienem zwykle kiedy coś mi się działo całował mnie w policzek albo w głowę abym nie płakał albo się nie bał.
-J..już mi lepiej-wymamrotałem wtulony w niego.

- może lepiej, ale się nie uspokoiłeś do końca
Powiedziałem łagodnie kołysając się delikatnie. Cieszyłem się,że Minoru jest lepiej,lecz nie chciałem go znowu widzieć smutnego, bo to...wtedy bardzo boli kiedy bliska osoba cierpi a ja sam nie umiem pomóc. Westchnąłem cicho.
-może się przejdziemy ?
Spytałem łagodnie patrząc na twarz minoru.

-Jeśli chcesz ...a co z tym smokiem czy czymś tam-wymamrotałem bojąc się tego chłopaka raczej nie będę zbliżał się do tego pokoju. Jedyną przeszkodą było to ,że Tsuna był jego współlokatorem a lubiłem spędzać czas z Tsu. Był dla mnie jak rodzina która nie chciała tylko i wyłącznie mojego tyłka lub ciała. Zerknąłem na Tsu mimo mojego strachu.

- Spokojnie Dio raczej sobie krzywdy nie zrobi
Uśmiechnął się delikatnie i wstał ciągnąc za sobą Mi, widząc jego strach poczuł na ciele ciarki, lecz próbował tego nie okazać bo nie chciał by i Minoru u się o niego martwił. "Zrób jakieś głupstwo Minoru a nie ręczę za siebie"Powiedział poważnym tonem telepatycznie do Dio, przekazując wiadomość jego twarz była neutralna i nie pokazywała jakiś negatywnych uczuć z czego się cieszył.
- to co idziemy ?
Spytał łagodnie uśmiechając się ciepło

Wstałem szybko będąc ciągniętym przez Tsu nie zrozumiałem dlaczego jego twarz przez chwilę nie posiadała żadnych emocji. Uśmiechnąłem się kiedy spytał czy idziemy. Może spacer w takiej chwili był dobrą opcją.
-Ta..tak możemy-uśmiechnąłem się delikatnie będąc blisko Tsu.

- no to chodzmy
Uśmiechnąl się wziąl minoru za reke i wyszedl z nim z korytarza

z/t

Stałem tam od dłuzszego sau... przesz szpare w drzwiach patrzyłem na wszystko. Ja to wiedzałem i rozumiełem inaczej. W pewnym momencie pojawiły się łzy w moich oczach a łapka powedrowała na usta bym nie wydał żadnego dzwięku który byłby nie porzadany. Słysząc co przekazał mi Tsuna-sama zrozumiałem coś... wtedy po policzkach poleciały łzy które w chwili oderwania sie od policzków tworzyły kulki kryształowe. Taki malutkie. Stałem tak długą chwile po tym jak wyszli. Tsuna-sama mnie zostawił... Głupstwa SOBIE nie zrobie ale boje sie że zrobie je innym... wypadkiem. Wyszedłem z łazienki a po chwili z pokoju
[z/t]

po chwili namysłu tsu wrócił z Minoru do swojego pokoju bo jego współlokator jakoś chyba sięnei pokarze. zamknąl i zakluczył drzwi by nikt nam nie przeszkodził i posadził minoru na swoim łóżku , sam usiadł oboki dłonią dotknął delikatnie jego policzka, kciukiem przejeźdzał po skórze minoru.

Zarumieniony usiadłem na łóżku. Mimowolnie wtuliłem swój policzek w dłoń Tsu zawstydzony. Musiałem przyznać byłem cholernie głodny...może nie jadłem z dwa tygodnie?
-Na..na pewno chcesz to zrobić?-spytałem dla pewności odwracając się w jego stronę.

- na pewno dla ciebie zrobię wszystko
Usmiechnął się łagodnie i przybliżył swoją twarz do jego twarzy
- n pamiętasz jak to robiłem ostatni raz ?
Spytał ciekawy z lekkim uśmiechem na ustach.

Szukałem brata wszędzie. Nie było za łatwo go znaleźć, ale w końcu dąłem radę. Był tu. Stałem teraz pod oknem pokoju, w którym on był. Zamieszkałem w tym samym budynku, ale nie chciało mi się iść do siebie. Najpierw dorwę jego, potem pójdę z nim. Rozłożyłem skrzydła i podleciałem do okna. Otworzyłem je kopnięciem i wparowałem do środka. OD razu rozpoznałem który to, po prostu to wyczułem. Zmrużyłem czy. Jakiś typ się do niego kleił. Podszedłem i odepchnąłem go. Złapałem Minoru i przerzuciłem sobie przez ramię. Szarpania nic nie dały, byłem silniejszy. Uśmiechnąłem się zadowolony i wyszedłem tą samą drogą, co wszedłem. Nie robiłem hałasu, nic nie mówiłem... wszedłem, zabrałem i poszedłem. Proste. Poleciałem z nim do mojego pokoju.
[z/t]