Pokój Siódmy

Na ścianach jest piękną mozajkę, jasno-brązowa farba z ciemno brązową , na ścianie tworzy piękne znaki magiczne, każda osoba magiczna może przeczytać słowa "Magia istnieje wystarczy uwierzyć". Wchodząc do pokoju po prawej stronie stoi duża szafa, spokojnie wpakują się do niej dwie osoby. Po prawej i lewej stronie stoją dwa łóżka jednoosobowe. Nad łóżkami wiszą pólki na książki, obok łóżka jest mała szafka. Na ziemi jest duży czarno-czerwony puchaty dywan.Obok lewego łóżka są drzwi do łazienki gdzie jest wanna dwuosobowa, prysznic, umywalka i oczywiście ubikacja.

~kuroshi
~nivis

Jakimś cudem udało mu się dotargać do pokoju sporej wielkości, jak na taki drobiażdżek, walizkę. Rozejrzał się po pokoju z szerokim uśmiechem i zachichotał na widok napisu. Położył walizkę przy szafie, chwilowo lekceważąc sobie rozpakowywanie się. Spojrzał na łóżka i zamyślił się głęboko, nie wiedząc, co robić. Po krótkim namyśle wyrecytował wyliczankę, z której wyszło, że zajmuje łóżko po lewej stronie. Usiadł na nim i zaczął sprawdzać pojemność szafki.

Bez większych trudności wlazłem na piętro taszcząc bagaże. Stanąłem przed drzwiami numer siedem i nacisnąłem na klamkę. Wiedziałem, że jest tam jakaś istota magiczna. Nic trudnego to wyczuć. Wszedłem dumnym krokiem i postawiłem rzeczy obok łóżka. Pierwsze co, to wypadało sie przywitać. Przywdziałem jeden z tych specjalnie miłych uśmieszków i podszedłęm do chłopaka wyciągając dłoń. - Nivis. - mruknąłem i czekałem na odpowiedź chłopaka.

Poderwał się z łóżka, rozglądając wokoło, po czym na widok współlokatora uśmiechnął się szeroko.
-Kuroshi.- uścisnął jego rękę, ciekawsko ruszając jednym uchem.
Ogon grzecznie leżał wzdłuż jego uda, a koniuszek ruszał się w prawo i lewo, żyjąc własnym życiem.

- Kuroshi? Kuro... Kuro. Mogę tak mówić? - odpowiedziałem z uśmiechem patrząc na współlokatora. No i cóż. Puściłem jego rękę i usiadłem obok niego. - Nya? Kot? Lubię Koty : 3 i Kotołaki. Ale to już osobny temat. - mruknąłem uśmiechając się przy tym.

-Kuro? Może być.- zgodził się ze śmiechem. Słysząc jego słowa zaśmiałem się radośnie.- To miło, że lubisz moją rasę. Przyjemnie nam chyba będzie razem mieszkać?- popatrzyłem na niego pytająco.

- Nie potwierdzę i nie zaprzeczę. Zobaczymy. - mruknąłem uśmiechając się przy tym. Wstałem i podszedłem do jednej z walizek i wyjąłem z niej czekoladę. Podszedłem z nią do chłopaka na powrót siadając. Otworzyłem czekoladę i skierowałem ją do niego. - Masz ochotę? - spojrzałem pytająco.

Z ciekawością przyjrzałem się temu, co wyjmuje. Po chwili do moich nozdrzy doszedł cudowny zapach czekolady.
-Czekolada!- nie umiałem się powstrzymać przed pełnym radochy krzykiem.- Jasne, że mam ochotę...
Zrobiłem kocie oczka, wpatrując się w niego.

Uśmiechnąłem się lekko na jego słowa i odwinąłem czekoladę do połowy.
- Proszę. Ułam sobie. - mruknąłem i drobnym gestem ręki pokazałem żeby wziął tą połowę. Ciekawe stworzenie muszę przyznać.

Ułamałem sobie kawałek czekolady i zabrałem się do chrupania jej. Oblizałem się zadowolony.
-Pyyyycha.- zaśmiałem się wesoło, patrząc na niego.- Dziękuję.
Wróciłem do chrupania czekolady. Pyszna była, naprawdę.

-Ależ nie ma za co. - mruknąłem i uśmiechnąłem się po chwili. - Czyli lubisz czekoladę widać. - uśmiechnąłem się wesoło. - No to mów, co jeszcze lbisz. A nuż coś mam : 3 - dodałem po chwili ciesząc się nie wiadomo z czego. Chociaż nie.. Czekolada zawiera endorfiny. Więc to dlatego : 3

Oblizałem się z zadowoleniem, chrupiąc czekoladkę.- Hmmm, co jeszcze? Ciastka. Takie fajne, z kawałkami czekolady. No i te, no... Chrupki. Czy płatki? Takie z miodem i orzechami.- wyjaśnił ze śmiechem.- A do picia Coca-cola.- chichocze głośno.

- Hmm .. Coś z tych rzeczy mam na pewno. - mruknąłem uśmiechając się wesoło.Wesoły jest ten kotołak. Jakimś takim pozytywnym uczuciem mnie napawa. Czyżby to była swoista radość? Możliwe, niezaprzeczalne. - A co lubisz robić w wolnym czasie? - dodałem uśmiechając się mimo woli.

*napis na kartce* z powodu złego stanu zdrowia Kuroshi wyjechał na czas nie określony, wszystkie jego rzeczy zostały zabrane.