Pokój Drugi

Na ścianach jest piękną mozajkę, jasno-brązowa farba z ciemno brązową , na ścianie tworzy piękne znaki magiczne, każda osoba magiczna może przeczytać słowa "Magia istnieje wystarczy uwierzyć". Wchodząc do pokoju po prawej stronie stoi duża szafa, spokojnie wpakują się do niej dwie osoby. Po prawej i lewej stronie stoją dwa łóżka jednoosobowe. Nad łóżkami wiszą pólki na książki, obok łóżka jest mała szafka. Na ziemi jest duży czarno-czerwony puchaty dywan.Obok lewego łóżka są drzwi do łazienki gdzie jest wanna dwuosobowa, prysznic, umywalka i oczywiście ubikacja.

~
~Diego Tizil

Wszedłem do pokoju pewnym krokiem. Widząc, że nikogo nie ma w pokoju od razu wziąłem się za rozpakowywanie. Zająłem łóżko po prawej stronie. Wypakowałem ubrania do szafy, nie było ich za dużo. Gorzej z książkami. Głupio mówić, ale moja półka była już cała zajęta, a nadal zostało mi kilka sztuk. Nie jestem zwolennikiem niewłaściwego przechowywania książek, ale teraz nie miałem wyjścia. Położyłem część na szafce koło łóżka, a resztę na łóżku. Po chwili usiadłem na wcześniej wspomniane łóżko i wziąłem się za czytanie.

Wszedłem po cichu do pokoju i zacząłem się rozglądać, ujrzałem współlokatora który czytał książkę, lepiej mu nie przeszkadzać. Podszedłem do szafy i zacząłem się rozpakowywać co zajęło mi półgodziny. Gdy już skończyłem tę czynność położyłem się na łóżku po lewej stronie. Zmęczony podróżą zasnąłem jak suseł.

Tak się zaczytałem, że nie zauważyłem, jak do pokoju wszedł mój współlokator. Trudno, ważne, że przeczytałem wszystko w dość krótkim czasie. Westchnąłem ciężko. Nie będę go budził. Odruchowo chwyciłem kolejną książkę i zagłębiłem się w lekturze, czekając, aż chłopak o nieznanym imieniu się obudzi.

Po półgodzinnej drzemce w końcu się obudziłem. Usiadłem się i przeciągnąłem. Zerknąłem na współlokatora. Przetarłem zaspane oczęta i zdjąłem bluzę odsłaniając znamię na ręce. -Konnichiwa- mruknąłem niepewnie do niego. Westchnąłem cicho i zmrużyłem oczęta.

- Dobry, dobry. - powiedziałem, przez moment nie podnosząc wzroku.
Czy zawsze mam takiego pecha, że przerywa mi się w środku strony?! Szlag by to. Doczytałem do końca tej przeklętej strony i zaznaczyłem miejsce ciemnozieloną wstążką.
- Jestem Diego. - powiedziałem, wstając powoli z łóżka i podchodząc do współlokatora. - Wypadałoby się bliżej poznać, jeżeli mamy razem mieszkać.
Wyciągnąłem w jego kierunku dłoń i uśmiechnąłem się promiennie.

Z przyjemnością uścisnąłem jego dłoń -Miło mi. Jestem Yami- powiedziałem. Przez dwa dni nie piłem krwi więc miałem prawo się przespać. Byłem skrajnie osłabiony. Westchnąłem cicho i puściłem jego dłoń. Popatrzyłem w inną stronę dalej mrużąc oczy.

Zauważyłem, że nie jest w najlepszej formie.
- Coś nie tak? Pomóc Ci jakoś?
Usiadłem obok niego, dalej się uśmiechając. Wypada robić dobre wrażenie. Z braku innego zajęcia zacząłem uważnie przyglądać się współlokatorowi, oceniając jego wygląd i starając wywnioskować coś z jego zachowania.

-Nie piłem krwi przez dwa dni... i jestem strasznie osłabiony- mruknąłem. Głowę oparłem o jego ramię teraz nie mogłem nic zrobić nawet pobawić się ogniem.

- Rozumiem... - pokiwałem głową.
A więc to wampir. Cholera. Nie, żebym coś do nich miał. Po prostu one były moim zupełnym przeciwieństwem.
- Chcesz mojej krwi? - zapytałem po chwili ciszy, głośno przełykając ślinę.

-Nie, przepraszam nie mogę- powiedziałem -Mam narzeczonego- dodałem cicho mrużąc oczęta. Westchnąłem cicho i popatrzyłem w inną stronę.

-Rozumiem... - powiedziałem, powoli wstając z jego łóżka. - W każdym razie... Idę się przejść. Wrócę później. Trzymaj się.
Uśmiechnąłem się do niego przyjaźnie i naciągnąłem na ramiona czarny płaszcz. Szybkim krokiem wyszedłem z pokoju.

Położyłem się na łóżku zmęczony, czułem jakbym miał się zaraz rozpaśc. Przykryłem się kołdrą i patrzyłem cały czas na drzwi czując że zaraz ktoś z hukiem wpadnie do pokoju. Od razu pomyślałem o moim narzeczonym. Zdałem sobie sprawę jak dawno go nie widziałem. Byłem zbyt wyczerpany w wstac więc tak leżałem i czekałem.

Kiedy tylko znalazłem się pod drzwiami zapukałem i wszedłem do pokoju rozglądając się w poszukiwaniu Yamiego. Gdy tylko zauważyłem go na jednym z łóżek wszedłem dalej do pokoju i podszedłem do jego łóżka. Na jego widok na mojej twarzy wykwitł szeroki uśmiech -Dzień dobry- mruknąłem w jego stronę uśmiechając się. Tak dawno go nie widziałem, że stęskniłem się za jego widokiem.

Ledwo podniosłem się na łokciach -A dobry- powiedziałem przeczesując ręką włosy. -Tęskniłem, wiesz- dodałem z delikatnym uśmiechem. Ucieszyłem się gdy znowu od tylu lat zobaczyłem Torazo. Czułem jak powoli tracę siły witalne. Potrzebowałem teraz krwi jednej osoby. Zmrużyłem oczęta, kręciło mi się w głowie.

-Ja również tęskniłem- powiedziałem i usiadłem na łóżku obok Yamiego. Spojrzałem na niego i z niezadowoleniem stwierdziłem, że nie wygląda za dobrze.
-Yami nie mów mi, że nie piłeś niczyjej krwi.- powiedziałem zmartwiony. Przysunąłem się do niego.
-Ej, napij się mojej krwi- powiedziałem po chwili i pochyliłem się nad nim.

-Nie, nie piłem- powiedziałem zerkając na niego. -Nie chcę krwi nikogo innego tylko twojej- dodałem.
Gdy się nede mną pochylił od razu wiedziałem że chce mi dac swojej krwi której od tylu lat pragnąłem. Smak jego krwi był słodki tak jak on sam. Polizałem miejsce do wbicia kłów, objąłem go w pasie. Wbiłem kły w polizane miejsce, zacząłem pic jego krew.

-Głupek- mruknąłem cicho na jego pierwsze słowa i podparłem się dłońmi aby na niego nie upaść. Zamruczałem cichutko kiedy polizał moją skórę, a już po chwili poczułem jego ręce obejmujące mnie i jego kły wbijające się w moją skórę. Nie było to bolesne, to raczej jak ukłucie igłą lub coś w tym rodzaju.

Dalej piłem jego krew obejmując go. Gdy usłyszałem jego mruczenie za którym również się stęskniłem, uśmiechnąłem się lekko. Kiedy już wypiłem krwi ile potrzebowałem momentalnie oderwałem się od niego i polizałem dziurki po wbiciu kłów. Zerknąłem na niego i przytuliłem go do siebie -Ahh jak dawno nie słyszałem tych słów- powiedziałem i wpiłem się w jego usta.

-Dawno nie słyszałeś, że jesteś głupkiem?- powiedziałem rozbawiony i objąłem go łapkami. Już po chwili wpił się w moje usta, a ja bez chwili wahania oddałem pocałunek mrucząc w jego usta. Ah, brakowało mi tego bardzo, ale nareszcie możemy być razem.

Tęskniłem za nim bardzo -Dawno od ciebie tego nie słyszałem- mruknąłem. Usadziłem go na swoich kolankach. Bardzo ale to bardzo się stęskniłem za moim ukochanym elfikiem. Chyba czas trochę tutaj pozwiedzac. Nowe miejsce, ludzie trzeba to wszystko ogarnąc.

-Teraz możesz słyszeć to codziennie- mruknąłem z uśmiechem i już po chwili znalazłem się na jego kolanach rumieniąc się przy tym. Zarzuciłem mu ręce na szyję i obserwowałem jego twarz. Yami jest cholernie przystojny i jest tylko mój z czego jestem cholernie dumny.

Zmrużyłem oczęta i cmoknąłem go w usta -Kocham cię mój słodki elfiku- powiedziałem obejmując go w pasie by nie spadł. Jest tylko mój i nikogo innego, nie oddałbym go nikomu za nic zbyt bardzo go kocham.

Zarumieniłem się bardziej na jego słowa i wtuliłem w niego mocno.
-Też cię kocham, wampirku- mruknąłem oplatając jego ucho ciepłym oddechem.
-Już więcej cię nie opuszczę- dodałem po chwili tuląc się mocniej. Po chwili zacząłem również cicho mruczeć.

-Też cię nie opuszczę kochanie- mruknąłem -Chodźmy może pozwiedzac- dodałem, cmoknąłem go w usta. Widząc jak rumieniec zajmuje prawie całą jego twarz uśmiechnąłem się delikatnie. Wstałem z łóżka i wziąłem go na ręce jak księżniczkę. -No to co idziemy?- zapytałem.