Pokój Drugi

Jego reakcja była dziwna, jak na sadystę przystało. W prawdzie trochę mi schlebiał, tymi słowami. Nawet jeśli bym mu powiedział, że nie chcę żeby robił takie rzeczy, czy to miało by jakiś efekt? W prawdzie to trochę moja wina, że Dimitry tak się tym zainteresował. - Nawet jeśli powiedziałbym nie, to i tak byś to zrobił.... Więc... zrobisz co będziesz chciał.... - Stwierdziłem. Takie słowa są najgorszymi jakie można powiedzieć do sadysty takiego jak Dimitry, mimo to dalej nie czułem strachu.

- Tak... dokładnie.
W tym momencie, coś dzikiego, demonicznego, co było w oczach Dimitry'ego cały czas, teraz stało się wręcz niebezpiecznie silne. Mężczyzna pochwycił mocno szczękę chłopca, boleśnie wbijając w policzki ostre paznokcie. Usta swe wykrzywił w drapieżnym uśmiechu, ukazując przy tym ostry, biały kieł.
- Masz pojęcie co właśnie zrobiłeś, dając mi wolną rękę? Czy zdajesz sobie sprawę? - warknął z minimalnym uśmiechem, świdrując go wzrokiem. Był podekscytowany. Czyżby mały właśnie poddał się sadyzmowi bruneta? Na to wygląda. Potrzebował tylko małego potwierdzenia... i nie będzie miał żadnych oporów w znęcaniu nad tym chłopcem. Z ranek, jakie robił pazurami na policzku młodszego, zaczęła skapywać krew.

Paznokcie Dimitry'ego coraz mocniej wbijały się w skórę na moich policzkach, bolało. Wyglądał jakby prześwietlał mnie wzrokiem, co nie było miłym uczuciem. - Zdaję sobie sprawę. - Potwierdziłem. Patrząc na jego uśmiech widziałem, że powstrzymuje się żeby mi jeszcze niczego nie zrobić, ale po tym słowach, będzie już mógł robić to o czym myśli. Sam już nie mam pewności o czym....Krew z moich policzków, spływała, po ręce Dimitry'ego i po moich ubraniach. - Tylko mnie nie zabij. - Dodałem z lekką ironią, bo przecież gdyby chciał to już by to zrobił. Najbardziej chyba zależy mu na tym żeby mnie złamać, zobaczyć mój strach, zobaczyć jak proszę go o łaskę. Jednak to nie będzie takie proste, jak mu się może zdawać.

Pięknie. Teraz już ten mały należał do niego. Dimitry będzie mógł zrobić wszystko na co tylko będzie miał ochotę. Ten dzieciak był niezwykle intrygujący... zdawał się niemal zupełnie nie przejmować tym wszystkim. Półwampir będzie miał wiele zabawy w łamaniu go... i pewnie kilku(nastu) jego kości. Dawno nie był tak podekscytowany.
- To, jak skończysz, zależ tylko od mojej łaski bądź... wręcz przeciwnie. - zamruczał mu niemal w usta, z tym swoim drapieżno-zmysłowym uśmieszkiem. - Wiedz, że moje ''psy'' niezbyt długo są w stanie pełzać po tym świecie.
Wbił mocniej swe szpony w delikatne, juz i tak mocno poranione policzki blondyna. Pociągnął go bardziej do siebie.
- Kiedy zechcę Twej śmierci - szepnął mu wprost w ucho. - to bądź pewien, że sprawię, iż sam o nią najpierw zabłagasz.

Słowa Dimitry'ego były straszne. Trochę zacząłem się bać, zastanawiając się czy na pewno dobrze robię, ale po krótszym zastanowieniu się i tak nie mam nic do stracenia. " Pies" ciekawe określenie, na swoje ofiary. Po mojej twarzy dalej nie było widać strachu. Zdawało mi się że w każdym słowie czuć podekscytowanie Dimitry'ego. Po moich policzkach dalej spływała krew w dość dużych ilościach. Ciekawiło mnie co teraz dzieje się w jego głowie, o czym myśli, co ma zamiar ze mną zrobić. Plusem jest to że chociaż, będę dla niego przydatny. - Rozumiem. - Wymamrotałem, to jest jedyne co potrafię powiedzieć w takiej sytuacji.

Wciąż nie pokaże swego niepokoju? W porządku. Dimitry tym bardziej nie mógł doczekać się nadchodzącej zabawy.
- W takim razie, obyś długo pożył... Piesku. - mruknął cedząc ostatnie słowo z zadowoleniem przez zęby.
Puścił twarz młodzieńca; wyciągnął z jego aksamitnej skóry swe ostre szpony powoli, pozostawiając głębokie niemal na wylot rany - małe, krwawiące półksiężyce. Stróżki czerwonej posoki ciekły po policzkach coraz wolniej, bo powoli tężała tworząc galaretowate skrzepy. Półwampir chwilę rozkoszował się bukietem woni krwi Neito, która pozostała na jego dłoni. Zasmakował jej z przyjemnym pomrukiem. ''Na prawdę dobra...'' pomyślał zadowolony. Podniósł się lekko z łóżka i poszedł, jak zawsze kocim krokiem, do łazienki. Nie widział potrzeby w zamykaniu drzwi, od razu napuścił wszedł pod prysznic włączając gorącą wodę i stając w jej strumieniu.

Niewiele brakowało, żeby Dimitry zrobił mi dziury w policzkach na wylot. Czułem się dziwnie słysząc że nazywa mnie psem. Pies to zwierzę, które należy do kogoś, czyli jeśli dobrze zrozumiałem to jestem jego własnością ? Będę nosił obrożę ? Albo inny znak rozpoznawczy? Coraz mniej dzisiaj rozumiałem. Kiedy jego paznokcie wreszcie oderwały się od moich policzków, poczułem niewielką ulgę. Kiedy Dimitry zniknął za drzwiami łazienki, palcami gładziłem moje poranione policzki. Wstałem i z szafki wyciągnąłem chusteczki nawilżające, żeby zatrzeć krew. Piekło, a wręcz parzyło. Potem wygodnie rozsiadłem się na łóżku, zamykając oczy i myśląc o tym wszystkim.

Dimitry leniwie mył swe idealnie zbudowane ciało, dokładnie przesuwał namydlonymi dłońmi po torsie, ramionach, szyi... Zapach jabłek i cynamonu zawsze jakoś dziwnie go relaksował. Zamknął oczy rozkoszując się spadającą wodą. Myśli półwampira mimowolnie płynęły w kierunku swego nowego Pieska. Zastanawiał się jak będzie przebiegać ich ''współpraca'' i czy chłopak dużo wytrzyma. Na wyobrażenia słodkiej twarzy Neito, pogrążonej w bólu, automatycznie dłoń bruneta powędrowała do męskości i zaczęła ją powoli pieścić. Dimitry dogadzał sobie przez cały prysznic. W końcu westchnął przeciągle, tłumiąc cichy jęk, kiedypoczuł spełnienie. Uśmiechnął się pod nosem. Zakręcił wodę, wyszedł spod prysznica i wytarł wilgoć z ciała. Owinięty w pasie puchatym materiałem, wyszedł z łazienki.

Dimitry dość długo siedział w łazience, mało mnie interesowało co on tam robił. Przyłożyłem rękę na twarz zasypiając. Śniły mi się różne rzeczy, dość bolesne rzeczy. Uśmiechałem się, to był jedyny czas kiedy zdarzało mi się uśmiechnąć. Przez sen mówiłem dziwne rzeczy typu: "Jesteś za delikatny", "Jak się mam do Ciebie zwracać, Panie?" itp. Gdybym wiedział co teraz mówię pewnie spaliłbym się ze wstydu.
"

Przeszedł spokojnie przez pokój, zatrzymując się zaraz przed drzwiami do szafy. Ubrał szybko bieliznę i naciągnął na tyłek - jak zwykle czarne - spodnie, które stamtąd sprawnie wybrał. Koszulkę już sobie odpuścił, słysząc jakieś mamrotanie chłopaka, przeniósł na niego swą uwagę, po czym usiadł obok niego na łóżku. Neitoshi mówił takie prowokujące rzeczy... Dostrzegłszy jego uśmiech, Dimitry zdziwił się w duchu trochę, ponieważ nie dostrzegł wcześniej na jego ustach podobnego wyrazu. To było ciekawe... Mężczyzna nachylił się nad chłopcem i przesunął paznokciem po ranach na policzkach młodszego.
- Tak... Jestem Twoim panem Psie. - zamruczał obserwując uważnie jego twarz.

Spałem dalej, nie zwracając uwagi na zewnętrzny świat. Nieświadom tego że to co dzieje się w mojej głowie, przenosi się na słowa. Słowa tak prowokujące, że n gdybym był Dimitrym, nie potrafiłbym usiedzieć na miejscu. Obróciłem się na drugi bok, śpiąc spokojnie.

Oh, jak cholernie korciło sadystę, by spełnić senne marzenia mniejszego chłopca... by to co swymi pobudzającymi słowami opisywał, stało się jawą. Ale powstrzymywał się na razie, co było pewnym aktem masochizmu na sobie i swych żądzach. Na razie tylko obserwował. Zastanawiał się na ile Neito miał twardy sen... Nie chciał na razie go budzić, a przesuwał paznokciem lekko po ranach na policzkach jego, drażniąc je zapewne nieco boleśnie. W ten sposób chciał wywołać u niego ''przyjemniejsze'' wizje senne.

Mój sen nie trwał zbyt długo. Obudził mnie nieco bolesny dotyk Dimitry'ego. Obróciłem się spoglądając troszkę zaspanym wzrokiem na twarz Dimitry'ego. Przetarłem oczy, żeby się trochę rozbudzić.~ Zasnąłem? Czyli to był tylko sen? - Powiedziałem do siebie w myślach. Trochę mi ulżyło, bo to co się tam działo był dziwne. Chociaż, jeśli by spojrzeć pod kątem dziwnego Dimitry byłby w stanie to zrobić, nawet jeśli było by to nie możliwe. Wstałem do siadu. Dopiero teraz zauważyłem że mężczyzna jest bez koszulki. Trochę się zarumieniłem odwracając wzrok w inną stronę.

Spoglądał na niego uważnie przez cały czas, z zwykłym sobie uśmieszkiem.
- Co takiego śniłeś, Piesku? - spytał go z ciekawości, zadzierając podbródek młodszego w górę.
Nadal siedział blisko niego. Zastanawiał się jakież to fantazję kryje mały masochista w swej ślicznej główce.

Dalej czułem się dziwnie nazywany Psem, mimo to nie zwracałem na to większej uwagi. Teraz czy chciałem czy nie jedyną strona w jaką się patrzyłem była przede mną. - Nic ciekawego, jakieś bezsensowne rzeczy... - Odpowiedziałem, nie mając pojęcia, że Dimitry będzie wiedział że nie mówię prawdy. Nie bardzo chciałem opowiadać co mi się śniło, bo uznałby mnie za jakiegoś perwersa.

- Ah tak? A ja myślę, że to co mówiłeś przez sen było baaardzo ciekawe. - wymruczał kpiąco, wpatrując się w chłopca przeszywająco - Nie lubię jak mnie ktoś okłamuje. Obyś pamiętał o tym, Kundlu - ostrzegł groźnie, po chwili odsuwając od niego rękę. Cóż, jeśli bu nie zapamiętał tego sam, to Dimitry z pewnością wpoi mu to... bardzo dogłębnie.
- Opisz swój sen. - rozkazał ale z mglistym uśmieszkiem.

- Przepraszam, zapamiętam na przyszłość. - Odpowiedziałem, zastanawiając się jak mam ubrać w słowa to co mi się śniło. To zapowiada się dość długi monolog, zważywszy na to że nie przepadam za dłuższymi wypowiedziami. - No więc... - Zacząłem, drapiąc się z głowę, dodając po chwili - Prościej by było gdybyś obejrzał film z gatunku BDSM i jakiś brutalny horror.

- Oby Psie, bo ja surowo karzę niesubordynację. - powiedział szczerze. Choć nie był pewny czy czasem nie zachęci to chłopaka do bycia niegrzecznym. Na szczęście(?) znał wiele kar, innych od bólu, które mógłby wykorzystać w razie czego.
Na słowa chłopaka uśmiechnął się lekko, ale to wciąż zbyt ogólne...
- W jakim miejscu? Jak byłeś katowany i... przez kogo? - zadawał konkretne pytania swym głębokim głosem widząc, że blondyn sam nie powie zbyt wiele.

Surowa kara? Brzmi ciekawie, ale z zamiarem sprawdzenia jak bardzo, to sobie chyba odpuszczę. - W tym pokoju, Boleśnie, rozmaicie i śmiertelnie, a przez kogo to idzie się chyba domyślić, jeśli nie idzie to przez Ciebie. - Odpowiedziałem na pytania Dimitry'ego. Ciekawiło mnie tylko dlaczego tak o to wypytuje, chyba nie chciał przeobrazić mojego snu w rzeczywistość, bo jeśli tak to długo bym nie pożył.

(Robię to raczej pieszczotliwie...)

Oblizał skrycie wargi na odpowiedź. "Śmiertelnie'', tak? Dimitry jednak nie posunąłby się tak daleko, taką mimo wszystko miał zasadę. Bo w końcu co by miał po martwej zabaweczce? Pobawiłby się póki ciepła, nim stężenie pośmiertne dałoby o dobie znać, i to wszystko... nuda.
- Hmmm~ I czym Cię tłukłem? Co tak obleśnego Ci robiłem? Może powinienem zrobić to z Tobą... tym razem na żywo? - zamruczał mu do uszka kusicielsko.

- Czym, różnymi przedmiotami, po części mi nie znanymi, przypominającymi te używane do operacji. - Stwierdziłem, odsuwając się delikatnie, dopóki nie oparłem się plecami o ścianę. - I tak nie mam nic do powiedzenia, więc nie wiem czy powinieneś, jeśli będziesz chciał to zrobisz. - Nie no świetnie kolejna zachęcająca gadka, dlaczego ja mówię takie rzeczy, kiedyś naprawdę skończy się to źle.

( Poza tym stwierdza iż mnie się to podoba ^^)

Gdy mały odsuwał się od Dimitry'ego, ten podpełzał do niego tym bardziej, niczym dzikie, szykujące się do ataku, zwierze. Oj bardzo spodobała mu się wizja chłopca o narzędziach chirurgicznych. Dotknął skóry na jego ramieniu; tak gładkiej, delikatnej... Przyjemnie cięłoby się ją i wycinało skalpelem, aż do samych kości... a płacz oraz krzyki Neito? Tak, niesamowicie chciał napawać się tą muzyką.
- Oczywiście, że zrobię. - oblizał wargi. Scyzorykiem wyjętym z kieszeni, migiem rozciął koszulkę współlokatora, specjalnie raniąc go w paru miejscach ostrym ostrzem.

Motywująca gadka, wreszcie zadziałała, nie powiem w pewnym sensie mnie to ucieszyło. Nie zauważyłem nawet kiedy mężczyzna, wyjął nóż, anie nie wiedziałem z kąd go miał. W jednej chwili jedna z moich ulubionych koszulek, była rozcięta. Sykłem cicho, kiedy na mojej skórze pojawiły się rozcięcia, z których po chwili zaczęła płynąć krew. Mimo to z moich ust nie wydobył się żaden inny dźwięk. Nie byłem pewien, co Dimitry chciał zrobić, to mnie trochę przerażało.

Pozbył się reszty ubrania młodszego, przy pomocy scyzoryka, przez to ciało usiały nowe rany. Długim, rozdwojonym językiem przesunął natarczywie po krwawych bruzdach. Na smak jego posoki zamruczał gardłowo. W oku sadysty pojawił się dziki błysk, chciał jej o wiele więcej... Szarpnął go brutalnie, a chłopiec po chwili już leżał całkowicie na pościeli. Mężczyzna oblizał usta lekko. Dimitry nachylił się nad swoim dziełem. Podciągnął jego głowę za włosy do góry i wysyczał mu do ucha:
- Widzisz tamtą walizkę suko? - nakierował jego buźkę w tamtą stronę; rzecz nie była duża - Przynieś sznur z niej - rozkazał głosem nie znoszącym sprzeciwu, w końcu puszczając jego włosy.

Po chwili po moich ubraniach nie było śladu, za to były krwawe ślady rozcięć. Dziwił mnie jego pociąg do krwii, jakby był jakimś wampirem albo coś, ale ja nie wierzę w takie bzdury. Kiedy poczułem szarpnięcie, sykłem cicho. Kiedy spojrzałem w stronę którą Dimi wskazał, na początku nie rozumiałem, o co chodzi z tą walizką, ale po chwili już zrozumiałem, że to był dopiero początek i teraz będzie duużo gorzej. Na jego polecenie wstałem. Wolnym krokiem podszedłem we wskazane miejsce i wyciągnąłem to co chciał żebym przyniósł. Odwróciłem się i podałem mu owy sznur, niepewnie siadając koło niego na łóżku