Pokój Pierwszy

Na ścianach jest piękną mozajkę, jasno-brązowa farba z ciemno brązową , na ścianie tworzy piękne znaki magiczne, każda osoba magiczna może przeczytać słowa "Magia istnieje wystarczy uwierzyć". Wchodząc do pokoju po prawej stronie stoi duża szafa, spokojnie wpakują się do niej dwie osoby. Po prawej i lewej stronie stoją dwa łóżka jednoosobowe. Nad łóżkami wiszą pólki na książki, obok łóżka jest mała szafka. Na ziemi jest duży czarno-czerwony puchaty dywan.Obok lewego łóżka są drzwi do łazienki gdzie jest wanna dwuosobowa, prysznic, umywalka i oczywiście ubikacja.

~Venzis
~

Gdy zamknął drzwi za sobą pierwsze co zrobił to padł na jedno z łóżek. Jeszcze mu siły po tej podróży nie wróciły, tym bardziej teraz gdy jest osłabiony. Może ten cały pomysł z ucieczką był głupi? Nie ściągając nawet swoich krótkich i podniszczonych glanów zasnął. Niestety to nie był zbyt miły sen, wręcz koszmar w którym wszyscy, których zostawił płonęli, zaczynał mieć wyrzuty sumienia, że uciekł. Wił się na łóżku szepcząc ciągle "przepraszam".

Obudził się na następny dzień spocony z policzkami jeszcze mokrymi od łez. Chciał wrócić, z drugiej strony co by było gdyby wrócił? Wątpił by coś się zmieniło, pewnie nawet nie zauważyli jego zniknięcia więc po co wracać? Czy nie uciekł właśnie po to by coś zmienić? Rozejrzał się po pokoju, dopiero teraz dostrzegł jego piękno, które zmotywowało go do zostania. Od razu po tym wszedł pod letni prysznic po czym postanowił wypakować swoją torbę. W końcu to, że postanowił żyć jako jastrząb nie oznaczało, że potrafił się rozstać z pewnymi rzeczami, co w sumie bardzo mu dogodziło po odmianie. Zawartość torby stanowiła nieduża ilość odzieży, trochę oszczędności, kilka książek, kartek i ołówek, bo chociaż nie rysował zbyt dobrze to uwielbiał to robić. No i zostało jeszcze jedno nostalgiczne zdjęcie jego rodziny za życia ojca. Gdy już wszystko wypakował uznał, iż świeże powietrze to chyba najlepszy pomysł na dziś, zatem opuścił pokój i skierował się w nieznane.

Wleciałem do pokoju z moim przyrodnim bratem przerzuconym przez ramię. Rzuciłem go na łóżko, zamknąłem okno i drzwi. Stanąłem przy drzwiach i założyłem ręce. Zacząłem się w niego wpatrywać... Kompletne moje przeciwieństwo. Blond włosy, jasne oczy... Ale przystojny i to bardzo. Uśmiechnąłem się lekko pod nosem. Trochę mnie martwiło, że ten koleś może wpaść. Spojrzałem prosto w oczy mojego braciszka, wypowiedziałem jedno słowo i rzuciłem na niego urok miłosny. Będzie mnie kochał, to mi nie zwieje.
-Minoru... nie wiesz pewnie nawet kim jestem, prawda?-zapytałem uśmiechając się lekko.

Wyrywałem się z całych sił..nosz cholera jasno o co chodzi!? Kiedy wreszcie posadził mnie na łóżku zerwałem się z niego chcąc wyjaśnień. Nie rozumiałem dlaczego zakręciło mi się w głowie kiedy na mnie spojrzał złapałem się krawędzi łóżka aby nie upaść.
-Co?!Nie nie wiem kim jesteś!? Domagam się wyjaśnień dlaczego to zrobiłeś !?-powiedziałem już trochę wkurzony bo nikt nie będzie ot tak po prostu mnie sobie brał bo komuś się tam podoba.
-Nie wiem o co tu chodzi ale chcę wracać!?-powiedziałem stojąc od niego na bezpiecznej odległości.

Znalezienie ich bylo bardzo proste więc tsu oparł sie wygodnie o ściaę przed drzwiami i zamknął oczy by wyostrzyć zmysł słuchu zmarszczył brwi kiedy usłyszał głos Minoru, skrzyżował ręce na klatce i czekał chcąc się dowiedzieć kim jest te mężczyzna.

Patrzyłem na niego nadal z lekkim uśmiechem. wyczułem, że za drzwiami jest ten koleś co był na dole. Prychnąłem cicho. Widać młody naprawdę był niedoinformowany, bo by się zorientował już po skrzydłach. Podszedłem do niego i pogłaskałem po łebku.
-Mamusia nie powiedziała ci, że masz starszego przyrodniego brata?-wyjąłem telefon z kieszeni i podałem mu-Masz, zadzwoń i się spytaj... Ale przy twoim tatusiu raczej nie powie, że sypiała z aniołem.

Odruchowo strzepnąłem jego dłoń ze swojej głowy.
-Brat? Chyba to jakiś śmieszny żart naprawdę ubawiłem się -powiedziałem wkurzony kiedy powiedział o matce...tak mamie tej kobiecie przez którą tyle przeżyłem...tyle bólu, tyle poniżających lat zagryzłem wargę.
-N-Nie dziękuję...jakoś nie mam ochoty dzwonić do tej kobiety-odpowiedziałem obojętnie i odsunąłem się od niego niestety dalszą ucieczkę blokowało mi łóżko...

Westchnąłem. Jego słowa sprawiły, że zapragnąłem wrócić się do Vegas i rozerwać tę kurwę. Nienawidziłem swojej matki, porzuciła mnie. Do tego skrzywdziła mojego młodszego brata. Coś we mnie się poruszyło. Byłem chyba dla niego za chłodny od samego początku. Przyciągnąłem go i delikatnie przytuliłem.
-Wybacz, powinienem inaczej jakoś ci się przedstawić. Byłem świadom, że mogłeś nie wiedzieć o moim istnieniu. Może na przeprosiny dasz się gdzieś zaprosić? I jakoś blado wyglądasz... chcesz coś jeść?-dotknąłem zmartwiony jego czoła. Nie znałem się za dobrze na inkubach. Wiedziałem, kto to sukub, ale nie wiedziałem na czym polega różnica z inkubem.

To było dziwne przytulam mnie jak dla mnie nieznajomy facet odsunąłem się od niego i upadłem tyłkiem o łóżko...
-Może i jesteś moim bratem ale jakoś nie jestem przekonany co do tego-nie wiedziałem jak mam to rozumieć...
-Pomyśl skoro matka była skubem to ja jestem inkubem i właśnie przerwałeś mi możliwość pożywienia się-powiedziałem zirytowany i głodny...Jezu od dwóch tygodni nie jadłem czułem się jak pod celibatem.

Zamyśliłem się. Czyli on też żywi się seksem? Ehh... W sumie jakoś nie żałuję, że go zabrałem siłą. Teraz jestem nawet z tego dumny. Nie wiem czemu, ale jakoś tak... kurwa, ojciec mnie ostrzegał. Ale przecież to mój rodzony brat! Ehh... raz się żyje. Podniosłem jego podbródek i wbiłem się w niego ustami. Przycisnąłem go do łóżka swoim ciałem. Był głodny, dobrze... nakarmię go.

Zarumieniłem się czując jego wargi na swoich ustach po chwili poczułem jak jest przygnieciony przez jego ciężar ciała...Nie powiem bałem się nawet bardzo facet porywa mnie mówi ,że jest moim bratem a teraz?! Pocałował mnie....zawstydzony czułem jak coś dziwnego dzieje się ze mną jakoś nie czułem żadnej zmiany ale mój opór powoli znikał nie potrafiłem zrozumieć dlaczego pozwalałem się mu całować..

Powoli ulegał... to dobrze, bardzo dobrze. Uśmiechnąłem się lekko i polizałem jego wargi.
-Jak jesteś głodny, pożyw się mną, bo nie pozwolę ci od teraz sypiać kim popadnie.-szepnąłem mu erotycznie na ucho. Ojciec mnie ostrzegał... niektóre anioły mają wbudowane coś takiego, że potrafią się naprawdę mocno zakochać w osobie którą ledwie widzą. Bałem się, że mogłem mieć coś takiego, dlatego miałem taką chęć na własnego brata. Z drugiej strony, może to być powiązane z tym, że płynie we mnie krew sukuba.

Zarumieniony odwróciłem wzrok. Bylem głodny jak cholera ale nie dam się zgwałcić byle komu.
-Zejdź ...ze mnie..wychodzę stąd-powiedziałem cicho próbując się wyrwać spod jego ciała..Nadal byłem w szoku ,że mam brata i ,że właśnie mnie pocałował...

Nie pozwoliłem mu wstać i przytrzymałem go. Zmrużyłem groźnie oczy. Myślałem, że wysławiłem isę jasno. Nie puszczę go za cholerę.
-Nie... nie pozwolę ci pieprzyć się z byle kim... A jeśli o te chucherko to tym bardziej. ZA dobry jesteś dla nich wszystkich.-odgarnąłem włosy z jego czoła. Musiałem niestety, rzucić na jego silniejszy urok, ale tym czasowy. Przegryzłem nadgarstek, zassałem trochę swojej krwi i podałem mu metodą usta usta. Do puki ona będzie w jego organizmie, on nie będzie mógł się mi oprzeć... a nawet może i postrada zmysły chwilowo. OBlizałem się i spojrzałem mu w oczy.

c-co ty?!-nie dokończyłem bo podał mi krew kiedy odsunął się od jego ust czul się naprawdę dziwnie...Jak pod jakimś czarem który miał nade mną władze spojrzałem na niego inaczej i pogłaskałem po policzku...Moja wola walki z tym facetem po prostu zniknęła nie mogłem uwierzyć co robię ale po prostu leżałem wtulony w niego...
-u-Uhum rozumiem...-wymamrotałem cicho sam byłem w szoku dlaczego tak się zachowuję.

Gdy już zszedł na dół w celu zrealizowania swych ambitnych planów zorientował się, że zapomniał kluczy. Cholernie mu się nie chciało wdrapywać z powrotem na to trzecie piętro. W zasadzie jego moce już się trochę zregenerowały, a wlecieć przez okno po klucze nie trwa długo. Nie głowiąc się więcej przemienił się w jastrzębia i podleciał do okna od swojego pokoju, jednak widok, który zaznał... To jakiś żart? Sprawdził inne okna na piętrze z nadzieją, że się pomylił, lecz niestety nie. Usiadł na jednej z gałęzi drzewa stojącego niedaleko okna i teraz pozostaje się zastanowić czy jest jakiś sposób na wzięcie tych kluczy i nie zostanie zauważonym, czy może jednak pukać.

Tsu jakby się zamyslił sotjąc pod ścianą z zamkniętymi oczami,lecz kiedy poczuł krew ,zadrżał i wiedział,że źle się dzieje w pokoju. Be z wachania żywiołem Powietrza wywarzył drzwi, kiedy zobaczył,że się tuli do ...tego czegoś zagotowało się w nim i jednym szybkim ruchem powietrza odsunął go i zatrzasanął go w powietrznej trumnie, by nie mógł się wydostać
- Coś ty zrobił Minoru ?!
Warknął na niego złowrogo i podszedł do minoru szybkim krokiem zmartwiony, lecz zmartwienie ukrywał doskonale nie chcąc dać satysfakcji temu czemuś.
- Co ci jest co on ci zrobił ?
Spytał jakby obojętnym tonem patrząc na Minoru.

To jak dla mnie wszystko działo się za szybko nie wiedziałem co mam myśleć...Zerknął na Tsu i spuściłem łepek w dół.
-Nic mi nie zrobił...-wymamrotałem bardzo cicho...Nie wiedziałem co mam zrobić i jak zareagować na to wszystko. Odsunąłem się od nich obojga sam nie rozumiejąc niczego co do tej pory uważałem za słuszne. Nie mogłem powstrzymać myśli ,że ta osoba jest naprawdę moim bratem a do tego poczułem coś do niego...Nie rozumiałem niczego...

Westchnąl głośno zadowlony,że nic mu nie zrobił, jednak kiedy go odsunąl zmartwił się jednak chyba rozumiał co czuje Minoru więc nie chcial za bardzo cokolwiek narzucać mu osobiście.
-Minoru..
Powiedział łagodnie stojąc krok od niego, miał zmartwioną minę patrzac na niego, choć katem oka obserwował człeka czy czasami niczego nie kombinuje.

Wkurwiłem się nie na żarty, kiedy ten chłopak wpadł i mnie odepchnął. Jeszcze ten wicherek malutki... Co on sobie myśli?! Rozłożyłem skrzydła i rozproszyłem tą głupią klatkę. Podszedłem do tego chłopaka, złapałem go za szyję i trzasnąłem nim o ścianę. Coś chrupnęło, wiec się połamał w jakimś miejscu. Wziąłem Minoru na ręce jak księżniczkę i zakryłem nas czarnymi skrzydłami. Pocałowałem go namiętnie w usta. Nie oddam go nikomu, od teraz jest tylko mój... U aniołów, zakochiwanie się w rodzeństwie było częstsze niż zakochiwanie się w obcej osobie. W moim przypadku tak samo. Może dlatego tyle go szukałem. Wyleciałem z nim przez okno. Chciałem go zabrać gdzieś daleko, gdzie będziemy tylko sami we dwoje.
[z/t]

Siedział oszołomiony na gałęzi i przyglądał się zaistniałej sytuacji. Kiedy właściciel czarnych skrzydeł wyleciał uznał, że to dobra chwila by dostać się do pokoju. Wleciał przez okno i przemienił się z powrotem w człowieka.
- Żyjesz? - Podszedł do jedynej osoby w pokoju poza nim samym.

Kiedy chłopak odrzucił tsu mimo użytego żywiołu Powietrza uderzył z hukiem o sciane łamiąc sobie bark, oczy miał zamazane i nie widział dobrze lerząc na ziemi.Probował się podnieść jednak ból był zbyt duży, kiedy zobaczył chłopaka a raczej ego zarys jakby westchnalw duchu
- żyje, kim jesteś ?
Spytał zmieszany ,po chwili jękął z bólu kiedy chciał poruszyć złamanym barkiem.

- Nazywam się Venzis, jestem tutaj nowy.
Kucnął obok chłopaka przyglądając mu się chwilę. Nagle był wdzięczny za to, że ojciec dawniej wkuwał mu zasady pierwszej pomocy. Posadził chłopaka na łóżku i unieruchomił jego bark. Co prawda nie miał temblaka, ale zawsze jakiś koc czy szmatka się znajdą.
- Trzeba iść z tym do szpitala... Czujesz się na tyle by wstać?

- Ven-zis ? Miło mi
Szpenął cicho, kiedy go posadził jęknął z bólu, zacinsnął mocno szcęki by zdusić wydawane dżwięki, na jego pytanie jakby automatycznie wrócił mu normalny wzroki zaczął się rozglądać po pokoju
- Nie, nie muszę iść do szpitala. Masz wodę ? Taką zwykłą do picia ?
Spytał łagodnie patrząc na twarz chłopaka.