Pokój piąty

Na ścianach jest piękną mozajkę, jasno-brązowa farba z ciemno brązową , na ścianie tworzy piękne znaki magiczne, każda osoba magiczna może przeczytać słowa "Magia istnieje wystarczy uwierzyć". Wchodząc do pokoju po prawej stronie stoi duża szafa, spokojnie wpakują się do niej dwie osoby. Po prawej i lewej stronie stoją dwa łóżka jednoosobowe. Nad łóżkami wiszą pólki na książki, obok łóżka jest mała szafka. Na ziemi jest duży czarno-czerwony puchaty dywan.Obok lewego łóżka są drzwi do łazienki gdzie jest wanna dwuosobowa, prysznic, umywalka i oczywiście ubikacja.

~Kazuhito
~Sinyata

Wszedł do pokoju spokojnym krokiem. Rozpakował swoje rzeczy. Wziął bokserki i jakąś koszulę i poszedł pod prysznic. Był zmęczony długą podróżą do tego miejsca. Sin przeprowadził się tu z nadzieją, że ten chłopiec go tu nie znajdzie. PO 15 minutach wyszedł z łazienki i położył się na łóżku. Nie minęło zbyt wiele czasu kiedy zasnął.

Wszedł na odpowiednie piętro i aż się uśmiechnął kiedy stał już pod drzwiami. Złapał za klamkę i otworzył drzwi. Trzeba przyznać, że trochę się namęczył szukając Sin'a, ale w końcu mu się udało. Wszedł do pokoju i rozejrzał się po nim, a w jego oczu od razu rzucił mu się jego wybawca śpiący na łóżku. Zostawił bagaż przy drugim łóżku i podszedł do łóżka, w którym leżał po czym wsunął się na łóżko i przytulił do niego.

Spał, dalej był dość zmęczony. Gdyby nie to już dawno zrzucił by Kazu z łóżka. Śniły mu się czasy kiedy był jeszcze na dworze. Przez sen czasem mamrotał różne rzeczy.

Spojrzał na niego i uśmiechnął się delikatnie. Wreszcie jest z nim. Czuł, że jest dla mężczyzny tylko utrapieniem, ale nie może nic na to poradzić. Sin jako jedyny okazał mu dobroć i ciepło. Przy nim Kazu czuł się bezpiecznie dlatego nie chciał go opuszczać.

Po parunastu minutach. Poczuł na sobie dodatkowy ciężar. Otworzył wolno powieki, przyglądając się postaci, która się do niego przytula. ~ A to tylko ty... - Powiedział znów zamykając oczy i wracając do snu. Jednak po chwili uświadomił sobie kim był chłopiec i ze zdziwieniem wpatrywał się w ową postać. - C-c-co Ty tu robisz, do jasnej cholery ? - Zapytał.

Spojrzałem na niego i uśmiechnąłem się szerzej.
-Obecnie leżę z Tobą w łóżku- powiedział uśmiechając się i tuląc mocniej do mężczyzny. Nie przeszkadzało mu to, że często jest dla niego oschły i niemiły. Ponieważ on wie, że Sin nie jest złą osobą. Nie opuści go, postanowił to sobie od momentu, w którym Sin mu pomógł.

-No właśnie widzę... Nie zrobiłeś mi niczego?? - Zapytał. Uciekł z ostatniego miejsca, żeby uciec od Kazu, ale ten i tu go znalazł. Mimo to Sin, powoli zaczął się przyzwyczajać do obecności tego chłopaka.

-Hmm, jeszcze nie, ale mogę ci zrobić dobrze- powiedział ze słodkim uśmieszkiem i oblizał się. Przekręcił się i usiadł Sin'owi na biodrach. Popatrzył na niego mrużąc delikatnie oczy.
Kazu jest gotowy oddać wszystko aby Sin pozwolił mu ze sobą zostać. Jest nawet gotowy oddać mu swoje ciało.

- Nie dziękuję, nie skorzystam. - Warknął na niego. - I zejdź ze mnie. - Powiedział, starając się nie denerwować.

-Czemu nie chcesz? Będzie ci przyjemnie- powiedział dalej siedząc gdzie siedział. Zsunął się trochę niżej i teraz siedział tyłkiem na jego kroczu. Zaczął się o niego ocierać mrucząc zmysłowo.

Zarumienił się delikatnie. - Powiedziałem raz, nie powtórzę drugi... -Warknął na Kazu, nie lubił nachalnych, a on naprawdę przeginał. Miał dość tego chłopaka i gdyby nie jego bolesna historia i ta Dobroć Sina to nie musiałby przez to przechodzić.

Spojrzał na niego uważnie kiedy ten warknął. Uśmiech zszedł z jego twarzy tak samo jak on zszedł z bioder mężczyzny. Usiadł na krańcu łóżka i patrzył na niego. Poczuł się nieźle skarcony. Nie lubił tego uczucia, wiedział, że przegina, ale on już taki jest nic na to nie poradzi. Poczuł się głupio dlatego zmienił się w małego kotka o kolorze swoich włosów.

Poczuł ulgę, kiedy chłopiec zszedł z niego. Sin nie miał zamiaru robić nic nieprzyzwoitego z Kazu, chociaż kto wie, może kiedyś. Kiedy zmienił się w kotka, mimowolnie uśmiechnął się. - Jesteś uroczym kotkiem, ale nie rób nic bez mojej zgody, bo to wcale nie sprawi ze będę cię bardziej lubił. - Powiedział do niego drapiąc go na uchem, czuł ze Kazu posmutniał, a nie lubił kiedy ludzie w jego otoczeniu są sumtni.

Popatrzył na niego uważnie swoimi kocimi oczkami. Kiedy usłyszał jego słowa zarumienił się co mogło wyglądać komicznie. No bo wyobraźcie sobie rumieniącego się kota. Miauknął cicho co miało znaczyć, że zrozumiał choć nie chciał rozumieć. Czując jak Sin drapie go za uchem zaczął mimowolnie mruczeć, to było silniejsze od niego. Zaczął łasić się do niego prężąc grzbiet. W końcu wskoczył na jego kolana i zaczął ocierać się o jego klatkę piersiową.

Zaśmiał się widząc rumieniącego cie kotecka. Drapał go dalej. Śmiał się cicho kiedy ten się łasił do niego, nic dziwnego mężczyzna miał łaskotki. Czasami uważał, że jako taki kotek jest dużo milszy niż w ludzkiej postaci.

Hmm, czyli działa. Kazu zawsze tak robił. Jak zdenerwował Sin'a zawsze przybieraj postać kota. Mężczyzna wtedy tak szybko zapominał co jeszcze niedawno Kazu zrobił. Ale trochę było mu szkoda, odczuwał wrażenie, że Sin bardziej lubi jego zwierzęcą postać niż ludzką. A przecież nie o to mu chodziło.

-Dobra koniec drapania, zmień się.. to powiem ci coś ciekawego -zaproponował chłopcu, miał dla niego niespodziankę, którą chciał go udobruchać. A tak szczerz miał nadziej, ze Kazu przestanie się do niego dobierać. - Chyba że nie chcesz..Nie zmuszam cię - Powiedział, kusząco.

Popatrzył na niego przekręcając łepek. O co mu chodzi? Kazu myślał, że jest zły na jego ludzką postać, a tu proszę, każe mu się odmienić. Zszedł z jego kolan siadając na łóżku i niepewnie przybrał ludzką postać. Spojrzał na Sin'a i uśmiechnął się delikatnie. Czuł się teraz głupio winnym.

- Mam, nadzieję że po tym się trochę uspokoisz. - Powiedział kładąc dłonie na jego policzkach, po czym wpił się w jego usta. Pocałunek trwał około 2 minut. Potem odsunął się od Kazu. - I jak ci się podobało? - Zapytał uśmiechając się do chłopca.

Patrzył na niego ciekawy tego co ma na myśli Sin. Chciał coś powiedzieć kiedy ten złapał go za poliki, ale nie zdążył bo po chwili jego usta zostały zamknięte przez jego własne. Przez dłuższą chwilę przyjmował pocałunek, aż w końcu zaczął go oddawać. Mruczał głośno co zostało mu po przemianie w kota. Kiedy oderwał się od niego Kazu zarumienił się.
-Było wspaniale- stwierdził.

Poczochrał go po głowie. - To teraz masz się uspokoić. - Powiedział, wstając z łóżka. Podszedł do szafy i wyciągnął z niej spodnie. - Idę się przejść, stwierdził zakładając buty i grubszą bluzę. Po dłuższej chwili namysłu, zapytał - Idziesz też?

-Dobra- powiedział niezadowolony obserwując poczynania mężczyzny. Kiedy oznajmił, że idzie się przejść spojrzał na niego robiąc psie oczka. Ale kiedy usłyszał pytanie wstał z łóżka podskakując do niego.
-Bardzo chętnie- powiedział i zmienił się z powrotem w kota.
-To tak aby ci nie przeszkadzać- powiedział będąc już w zwierzęcej formie.

- Skoro wolisz iść tak, chociaż wolałbym żebyś szedł w ludzkiej formie.- Powiedział, spoglądając na niego. Może nie przepadał zbytnio za chłopcem, ale jakby się dobrze przyjrzeć, to nie jest on taki zły. Można by powiedzieć, że Sin zaczyna coś do niego czuć.

Popatrzył na niego z dołu lekko zdziwiony. Jeszcze nigdy nie mówił mu, że woli jak jest sobą. To trochę dziwne dla Kazu. Bez gadania zmienił się z powrotem w swoją ludzką formę i popatrzył na Sin'a.
-Teraz może być ?- zapytał z lekkim uśmiechem.