Pokój Trzeci

Na ścianach jest piękną mozajkę, jasno-brązowa farba z ciemno brązową , na ścianie tworzy piękne znaki magiczne, każda osoba magiczna może przeczytać słowa "Magia istnieje wystarczy uwierzyć". Wchodząc do pokoju po prawej stronie stoi duża szafa, spokojnie wpakują się do niej dwie osoby. Po prawej i lewej stronie stoją dwa łóżka jednoosobowe. Nad łóżkami wiszą pólki na książki, obok łóżka jest mała szafka. Na ziemi jest duży czarno-czerwony puchaty dywan.Obok lewego łóżka są drzwi do łazienki gdzie jest wanna dwuosobowa, prysznic, umywalka i oczywiście ubikacja.

~
~Shizuka

Wolnym krokiem podążałem w stronę pokoju, w którym od dziś miałem mieszkać. Podchodząc do drzwi do owego pomieszczenia zza zakrętu wyszedł Eter. Uśmiechnąłem się do swego zwierzaka i chwyciłem klamkę. Wchodząc do pokoju przywitał mnie naprawdę uroczy napis ''Magia istnieje wystarczy uwierzyć''. Uśmiechnąłem się z drwiną.~a kto niby nie wie, że magia istnieje?~ zapytałem się w myślach i ruszyłem w stronę łóżka stojącego po prawej stronie. Od niechcenia położyłem tam torbę twierdząc, że na rozpakowanie przyjdzie jeszcze pora i wyszedłem prowadząc za sobą Etera chcąc pozwiedzać okolicę.

[z/t]

Szedłem w ciszy korytarzem, w kierunku przydzielonego mi pokoju. Dlaczego w ciszy? Pewnie dlatego, że u mojego boku nie było nikogo, nawet głupiego nierozumnego zwierzęcia, któremu mógłbym powierzyć swoje myśli. Jednak jak zawsze byłem sam, tak więc tysiące myśli kłębiących się po mojej głowie, nieprędko miały ujrzeć światło dnia.
Podszedłem do pokoju nr. trzy.
To tutaj? Tutaj zacznę wszystko od nowa? Miejmy nadzieję, że tak.
Nacisnąłem klamkę która ustąpiła bez najmniejszego dźwięku, nie otwierając drzwi zbyt szeroko, jedynie na tyle żeby sie w nich zmieścić, wślizgnąłem się do pokoju.
Ku mojemu zdziwieniu, spostrzegłem, że ktoś już został przydzielony do tego pokoju. Więc nie będę miał nawet chwili spokoju? Trudno. Podszedłem bezszelestnie do wolnego łóżka i położyłem na nim swoja czarną torbę, po której trudno było zgadnąć czy jest czarna. Cała była w przypinkach, i tylko pasek na ramię był od nich uwolniony. Rozpakowałem się szybko. Książki na półkę, rzeczy do szafy. Z dna torby wyjąłem czarny zeszyt. W tym małym pliku kartek, miałem teksty, teksty piosenek.
Otworzyłem zeszyt i spojrzałem na pięrwszą stronę. "Saviour" zespołu Black Veil Brides. Doskonale. Z moich ust popłynęły pierwsze słowa spokojnej, tęsknej melodii.

Bedąc w rezydencji skierowałem się od razu na schody zmierzając na trzecie piętro i rozglądając się wokół w poszukiwaniu czegoś na czym mógłbym zawiesić oko. W rezydencji też nic ciekawego się nie działo więc wszedłem na schody uprzednio przepuszczając Etera, który aktualnie mnie prowadził bym przypadkiem się niezgubił. Heh, dobry zwierzak. Co prawda cholernie irytujący, ale tak poza tym kochany. Gdy ślepiec podprowadził mnie do odpowiednich drzwi nacisnąłem klamkę i bez ostrzeżenia do niego wpadłem. Nawet nie wyobrażacie sobie jakie było moje zdziwienie widząc, że ktoś zalega na jednym z łóżek. Na szczęście nie na moim co mi od razu ulżyło. Westchnąłem niedosłyszalnie idąc w kierunku swojego łoża uprzednio uprzejmie się witając. Wziąłem torbę i zacząłem z niej wypakowywać swoje graty spoglądając na Etera, który z hardą miną szedł w kierunku mojego współlokatora. Co ja gadam.?! Ten potwór jest bez uczuć jak i jakichkolwiek emocji. Jedyne co wyraża to złość gdy jest głodny, a niewinna duszyczka przemyka mu koło nosa.. Uśmiechnąłem się pod nosem spoglądając na zwierzaka i chłopaka, którego imienia tak właściwie nie dane mi było poznać.

Siedziałem pogrążony w rozmyślaniach, dawno już skończyłem śpiewać, i po piosence nie pozostał nawet ślad.
Ku mojemu rozczarowaniu coś, czy raczej ktoś brutalnie przerwał moje rozważania. Usłyszałem co prawda chwilę temu kroki na korytarzu, jednak żywiłem nadzieję że powodująca ten dźwięk osoba nie kieruje się do mojej chwilowej samotni. Moje nadzieje jednak zostały rozwiane gdy do pomieszczenia wszedł wysoki, blady osobnik ze swoim... czymś. Chłopak przywitał się uprzejmie, po czym zabrał się za rozpakowywanie swojego bagażu.
Tymczasem owe "coś", zaczęło kierować się w moja stronę z dziwnym wyrazem pyska. Stwór przypominał mi smoka, ale nie mogłem być pewien co do tej tezy. "To" tylko przypominało takowego gada. Mimo, iż zbliżająca sie w moją stronę istota wzbudziła we mnie obawę, starałem sie usiedzieć spokojnie. W razie czego zawsze mogłem skoncentrować zebrana w powietrzu wilgoć i skierować ją w stronę płuc stworzenia, dusząc je.
Władanie wodą było zdecydowanie przydatne, a ja na całe szczęście nie byłem w tym kiepski.

Zerkałem co i rusz na Etera. Ciekaw co zrobi. Zwierze podeszło do chłopaka obwąchując go chcąc skatalogować jego rasę. Czując woń wampira spojrzał krzywo na owego współlokatora sycząc cicho. Zaniepokojony reakcją smoka postanowiłem zaingerować w sytuację.
-Eter, zostaw go.
Warknąłem na zwierzaka, a ten z niechęcią się od niego odsunął. Westchnąłem cicho i spojrzałem na nieznajomego przypominając sobie, że nie znam jego imienia.
-Przepraszam za niego, nie toleruje wampirów.
Posłałem Eterowi pogardliwe spojrzenie.
-Jestem Javier*, a ty ?
Wyciągnąłem ku niemu rękę by zachować chodź trochę pozorów.


___________________________
Javier- [czyt.Havier] -.-'

Wszedłem do pokoju zmęczony i po chwili uświadomiłem sobie, że coś jest nie tak...
Chyba pomyliłem pokoje bo były tu dwie istoty plus jakiś zwierz.
Popatrzyłem na nich i cofnąłem się,
-Przepraszam pomyliłem pokoje- powiedziałem kłaniając się przepraszająco i zacząłem się wycofywać do tyłu.

Podczas gdy ja się przedstawiałem ktoś wszedł do pokoju. Cofnąłem rękę spoglądając ciekawie na owego osobnika. Wyglądem przypominał elfa na oko był niższy ode mnie i miał piękne długie czarne włosy. Uśmiechnąłem się łagodnie.
-Nic nie szkodz. Każdemu się zdarzy.
Posłałem mu uśmiech i spojrzałem w kierunku Etera, który zmierzał w kierunku owego chłopaka by również skatalogować i jego rasę.

Popatrzyłem na niego i zatrzymałem się w momencie, w którym zobaczyłem idącego do mnie zwierza.
Zmierzyłem wzrokiem smoko podobne zwierze i kucnąłem przy nim wyciągając do niego ostrożnie dłoń.
-Jak się wabi?- spytałem po chwili nie spuszczając z oczu zwierzęcia. Ostrożnym trzeba być.

Bezoki stwór podążał przed siebie w kierunku nieznajomego. Wielkie zwierze obwąchało sylwetkę nowego. Nie czując drażniącego zapachu wampira polizał go po ręce trzema jęzorami wychodzącymi z jego masywnej solidnie uzębionej paszczy. Zaśmiałem się pod nosem na ten widok.
-Ten tutaj to smok śmierci- Eter.
Powiedziałem spokojnie przyglądając im się.

Uśmiechnąłem się lekko kiedy mnie polizał. Pogłaskałem go po łbie i przeniosłem wzrok na mężczyznę.
-A jak się zwie jego właściciel? Bo ja jestem Umiko- powiedziałem i posłałem mu delikatny uśmiech. Nie przestałem jednak gładzić gadziego łba.

Spojrzał na chłopaka.
-Umiko ? Miło mi. Ten tutaj przystojniak to Javier. [czyt. Havier -,-]
Wskazałem na siebie przejeżdżając dłońmi od klatki przez talię aż po biodra. Parsknąłem śmiechem spoglądając na chłopaka.
-Pozwolisz, że będę się do ciebie zwracał Umi.?
Spytałem ciekaw unosząc jedną brew. Lepiej mieć w tej dziurze przyjaciół niż wrogów. Chociaż...kto zechciałby się przedrzeźniać z synem samego Lucyfera. No cóż. Ale chyba nie zaszkodzi mi bliższe zapoznanie z tym osobnikiem.

Popatrzyłem na niego unosząc brew. Nie skomentowałem tego tylko zacząłem znów drapać i głaskać zwierzę przybliżając się nieco.
-Możesz- powiedziałem na jego pytanie zerkając na niego.
-Będziesz pierwszą osobą, która tak mnie nazywa- uśmiechnąłem się do niego delikatnie.
-Nie przeszkadza ci, że trochę tu zostanę?- spytałem ciekawy odpowiedzi.

Spojrzałem na Umi'ego lekko zdziwiony. Słysząc jego pytanie zamyśliłem się chwilę.
-A może pójdziemy do ciebie ?
Zagadałem wesoło. Podszedłem do Etera głaszcząc go po głowie gdzie normalnie powinny znajdywać się jego oczy. Westchnąłem cicho drapiąc go po nozdrzach. Eter wydał z siebie gardłowy pomruk.

Spojrzałem na niego i wstałem z klęczek.
-Tak jeśli chcesz możemy iść- powiedziałem uśmiechając się łagodnie.
-Jak znowu się nie pomylę do trafimy do mnie- zaśmiałem się i otworzyłem drzwi wychodząc z pokoju.
-To idziesz?- spytałem patrząc na niego z uśmiechem.

Uśmiechnąłem się serdecznie.
-Pewnie. Ten bydlak może iść z nami.?
Spytałem ciekaw. Eter wydał z siebie ryk unosząc łeb wysoko węsząc za czymś. Parsknąłem śmiechem widząc jak Eterowi z wielkich kłów pociekła ślina na podłogę. Westchnąłem ciężko biorąc chusteczki z torby i wycierając to co napaskudził. Podszedłem do zwierzaka.
-Eter zamknij pysk, bo ślina ci cieknie.
Parsknąłem śmiechem wyrzucając zużytą chusteczkę.

Patrzyłem na całą sytuację zakrywając usta ręką aby nie wybuchnąć śmiechem.
Odwróciłem głowę śmiejąc się pod nosem.
-A nie napaskudzi mi w pokoju?- zaśmiałem się starając się opanować.
-Dobra bierz go i chodźmy- powiedziałem z uśmiechem i ruszyłem korytarzem zerkając czy idzie za mną.

Zaśmiałem się słysząc pytanie i zamyśliłem się chwilę.
-Nie powinien.
Eter spuścił łeb niemo przepraszając i zniżając się. Uśmiechnąłem się i wsiadłem na grzbiet smoka. Wyszedł z pokoju jednym z długich ogonów zamykając za sobą drzwi. Podszedł do chłopaka wolnym krokiem. Uśmiechnąłem się dyskretnie i złapałem Umi'ego w tali sadzając go przed sobą na zwierzaku. Eter wciągnął głęboko powietrze idąc za zapachem chłopaka do jego pokoju.

[z/t]

Już miałem odpowiedzieć i wyciągnąć swoja dłoń, kiedy do pomieszczenia wpadł chłopak, z bardzo długimi włosami ciemnej barwy. Przedstawił się jako Umiko, po chwili wyjaśniło się, że pomylił pokoje. Mój współlokator, Javier jak przed chwilą się dowiedziałem, zaczął z nim dosyć swobodną rozmowę. Po krótkiej wymianie zdań obaj wyszli. Po raz kolejny w moim życiu, zostałem potraktowany jak powietrze.
Uśmiechnąłem się krzywo pod nosem. Jeżeli chcę być zauważony, też muszę chyba komuś wpaść do pokoju.

Rozejrzałem się po parterze. Nie widząc tam niczego ciekawego postanowiłem wejść spowrotem na górę. Los chciał, że nogi poniosły mnie aż na trzecie piętro. Skulony pragnąc chwili uwagi rozejrzałem się patrząc po drzwiach. W końcu niepewnie podszedłem do pierwszych lepszych drzwi. Nieśmiało zapukałem w drewno podkulając ogon i kierując uszy do przodu nasłuchując odpowiedzi.

Do moich znudzonych uszu dobiegło ciche pukanie. Wstałem z łóżka i podszedłem bezszelestnie do drzwi. Otworzyłem je i moim oczom ukazał się sporo ode mnie wyższy chłopak z kocimi uszami i ogonem. Rozchyliłem lekko zdziwione oczy i odezwałem się. - Ohayo... Jeżeli nudzisz się równie mocno jak ja... to zapraszam. - odsunąłem się otwierając drzwi szerzej, zapraszającym gestem.

Gdy drzwi zostały uchylone spojrzałem niepewnie na lokatora. Uśmiechnąłem się łagodnie przyglądając się jego sylwetce.
-Tak, nudzę się.
Szepnąłem cicho i nieśmiało się szedłem do środka. Rozejrzałem po wnętrzu unosząc lekko ogon wymachując nim. Spojrzałem na chłopaka.
-Jak się nazywasz.
Powiedziałem cicho i nieśmiało uniosłem kąciki ust w nikłym uśmiechu.

- Watashi wa Shizuka Ongaku desu... znaczy, przepraszam taki odruch. Shizuka, Shizuka Ongaku (jap. Cicha Muzyka, shizuka-cisza, ongaku-muzyka) - spojrzałem na niego. Znowu to samo, odruchowo używałem swojego ojczystego języka. - Ładne uszy, niestety moje twoim nie dorównuja. - trąciłem palcem jedno czarne uszko na swojej głowie. - Ty jak widzę jesteś kotołakiem, natomiast ja, czemu przeczy mój wygląd, jestem wampirem. Zapytasz skąd te uszy? Miałem kilka pokoleń temu w rodzie kotołaczkę, jej geny były tak silne, że ta cecha została nam już w każdym następnym pokoleniu. Taki kaprys losu. - Usiadłem na łóżku i poklepałem miejsce obok siebie. -Usiądziesz?
- Przepraszam za moją gadatliwość, rzadko miewam gości- dodałem szybko, gdyż mój monolog wydał mi się troche nieuprzejmy.

Przyglądałem się chłopakowi delikatnie ruszając koniuszkiem ogona. Stałem w milczeniu nie chcąc mu przerywać i pozwolić dokończyć. Słysząc pytanie chłopaka nie pewnie ruszyłem w stronę łöżka na przeciwko niego. Usiadłem na nim uważając na swój ogon. Poprawiłem obrożę.
-Shizuka.? ŁAdne imię.
Uśmiechnąłem się łagodnie, nieśmiało wyciągnąłem łapkę w jego stronę drugą tuląc do siebie swój ogon.
-Miło mi, ja jestem Neko.
Uśmiechnąłem się dalej uszy mając skierowane do tyłu.

- Pasuje idealnie. Moje imię ładne? Może i tak, ale aż nazbyt do mnie pasuje. Jestem tak niezauważalny, jak cicha muzyka puszczana w metrze w godzinach szczytu. O! Na przykład taka sytuacja jak chwile temu. Do pokoju wpadł jakiś chłopak, na oko tryton, od razu zaczął rozmowę z moim współlokatorem. Nie minęło dużo czasu a wyszli. Umiko, bo tak miał na imię, w ciągu całego tego czasu nie odezwał się do mnie ani słowem. - mimowolnie mu się naskarżyłem na moja niedolę. - Chciałbym mieć inne imię. Może wtedy ktoś zwracałby na mnie uwagę? - wstałem nagle jakby mnie olśniło. - Gdzież moje maniery!? Napijesz się czegoś? Kawa, herbata, może coś mocniejszego?