Polanka~~~~

Objął rękę talię chłopaka przysuwając bliżej siebie i pocałował go czule w usta, przymykając oczy.

zamknałem oczy cały czerwony. Nie umiałem się całować... Cholera... Tego strasznie się wstydziłam. Opierałem sie łapkami o jego tors. Nie pewnie poruszałem ustami nie wiedząc co dokładnie robić. Tragedia

Czując usta chłopaka,zauważył,że chyba ukradł mu pierwszy pocałunek. Odsunął się o milimetr po dłuższej chwili.
- Przyjemnie było ?
spytał łagodnie dotykając policzek chłopaka, przesuwał ciukiem po policzku patrząc w oczy chłopaka.

-Bardzo Tsuna-sama.... Ale chyba nie na tym miało polegać wyjście prawda? -uśmiechnąłem sie nie pewnie. Poruczyłem się ocierajac o niego... Nie byłem tego świadom! Naprawde nie byłem świadom że może inaczej to poczuc... Dla mnie to nic wielkiego nie było więc wiadomo. Wtulilem pyszczek w jego dłoń mrucząc delikatnie

-ale jakoś trzeba zacząć naszą współpracę
Usmiechnął się, z ust tsu wydobył się cichy pomruk kiedy zaczął się o niego pocierać.
-chcesz więcej przyjemności ?
Spytał łagodni przejeżdzajac kciukiem po dolnej wardze chłopaka.

-sam nie wiem Tsuna-sama... nie chce niczego za szybko... Nigdy wcześniej... nie byłem tak blisko... z nikim.... -spuściłem wzrok. Miałem nadzeje że nie urażę go ani nie zawiode. Niestety jestem istotką dosc powolną...
-przepraszam Tsuna-sama...

- spokojnie mamy dużo czasu,jeżeli zrobisz dobrze o co cię poproszę dostaniesz wiecej, zgoda ?
Uśmiechnął się wesoło do chłopaka, cmoknął chłopaka w usta i odsunął sie zadowlony.

-Dobrze... Chyba tak bedze najlepiej -uśmiechnałem się lekko. Wtedy wstałem i wyciągnąłem do niego rękę by pomóc mu wstać. Nie miałem pojęcia czemu był dla mnie taki miły.

- cieszę się
uśmiechnął się delikatnie, wyciągnął ręke, ujął deliaktnie jego dłoń i wstał, otrząsnął płaszcz i ubrania trawy.
- to na co masz teraz ochote ?
spytal lagodnie patrzac na twarz chłopaka

-na co... W sumie na loda..... takiego na patyku... -byłem nadal rumiany więc mógł to inaczej zrozumieć niż powinen. Zabarłem łapki za siebie i zaczłem powoli iść do tyłu

Kiedy uslyszał pierwszą częśc zdania chłopaka pomyślał o czymś zboczonym, jednak po chwili uśmiechnął się
- Możemy iść w pobliżu na pewno jest jakaś lodziarnia
podszedł do chłopaka parę kroków

Znów sie cofnąłem
-a może w ppudełku.... a moze na wafelku... sam nie wiem... -zamyśliłem się lekko z ciepłym usmiechem. Kiedy się zblizał cofałem sie aż nie natrafiłem na konar i pac. Dio nie ma w zasięgu wzroku wiec jednym słowem wpadłem w jakieś zagłebienie.

- mi to obojętne
Powiedział łagodnie, widząc jak chłopak spadł do jakiejś dziury podszedł do niego i kucnął obok , zdziwł się widząc przynajmniej 3 metrową dziure, nei była szeroka, ale bardzo głęboka co oznaczało,żę kiedyś była to pułapka dla nie proszonych gości w lesie.
- Dio zyjesz?
spytal zmartiwony patrzac w dol

-nie umarłem...-wyburczałem podnosząc się do siadu. Buuu... Zacząłem sie rozgladać jak z tego wyjść
-Tsuna-sama... boje sie.... Wyciągnij mnie...-zapiszczałem. Szybko się podniolem by stać. Tu było wielkie i obrzydliwe robactwo.
-Tsuna-sama! -zapiszczałem piskliwe

- już, już nie bój się
Westchnął ,wyciągnął ręce deliaktnie, zaczął mówić zaklęcie pomagajac sobie żywiołem Powietrza. Dio zaczął się powoli unosić do góry, po paru sekundach wylądował obok tsu na miekkiej trawie.

Jak tylko puścił mnie ten zywoł wtuliłem sie w Tsune
-tam było paskudnie... bardzo paskudne.... -nie czułem ze po karku chodzi mi robak który moze mnie ładnie dziabnąć i nie źle tym uszkodzić. Jednak tewraz wtuliłem łepek w tors Tsuny

- no juz juz spokojnie mały
powiedział lagodnie, widząc,że coś chodzi chłopakowi wyjął zwierze co okazało się sporej wielkości pająkiem, wyrzucił go do dziuury i przytulił chłopaka do siebie.
- chcesz już wracać ?
spytał zmartwiony, myśląc czy to nie czasami za dużo dla niego

-tak... tak... a... a kupisz mi loda...? -zrobiłem nie wiadomie słodkie oczka. Ciągle trzymałem sie siego ubranka. Chyba wreszcie trafiłem do miejsca gdze będze dobrze... chyba nie wywali mnie na zbity pyszczek prawda?

-Dobrze po drodze wpadniemy do lodziarni a potem do pokoju
uśmiechnął się do chłopaka pzyjaźnie, pogłaskał chłopaka czule po plecach

-dobrze.... CHociaż wolałbym nie chcodzić po mieście... tam jest dużo ludzi

+ mam ci odpowadzic do pokoju a potem iść po lody ?
Spytał łągodnie wstajac i biorąc automatycznie Dio jak księzniczke na ręce, usmiechał się lekko

-tak... Tam poczekam na ciebie Tsuna-sama -powiedzałem uśmiechajac się lekkop. moze nawet się zdrzemnę jak już będę u siebie. Muszę odpocząć troche... Dzis naprawde jest już dla mnie za dużo. Najpierw obudzenie się w tej skrzynce później zmuszenie do wyjścia na dwór... "atak" smoka i teraz robactwo. Byłem już zmęczony co było może widoczne po moich oczkach. Potarłem jedno ziewajac i jak zawsze zapomnieć zaslonić buzi. Eh... jakie ze mnie nie wychowane dziecko. Rozejrzałem się po raz ostatni po polanie. Hm... nawet tu ładnie. W jego obecnosci jakoś az tak się nie bałem wychodzić na owarta przestrzeń... jednak nie wiem co moze być przy mieście... gdześ gdze bedą ludzie. przecież tam są całe tłumy... duże zabudowanie... moge sie zgubić. Co jeżeli sie juz nie znajdę i strace Tsune-same... nie chce go tracić. Jest taki miły... i ciepły.,.. i ma smaczne usta... jak lody czekoladowe. Tak musiałem porównać go do lodów bo jak by inaczej.
Patrzyłem z zachwytem na Tsune-same. Teraz w tym płaszczu wyglądał na naprawde poterznego maga. Ciekawe cu czuje do mnie skoro mnie całował? chyba tak sie nazywało to co robiliśmy... nie świadomie lekko oblizalem usta kiedy przywołałem to wspomnienie

-Dobrze, mam nadzieję ,że cię nie wymęczyłem za bardzo dzisiaj
Powiedział łagodnie do chłopaka, zachichotał widząc jak ziewa, chyba jednak to było nieco za dużo jak na jeden dzień. Cieszył się ,że przynajmniej Dio wyszedł z nim na zewnątrz możę po jakimś czasie przestanie się bać otwartej przestrzeni. Powolnym krokiem wyszedł z polanki i zaczął się kierować w strone ich pokoju.

z/t

Po niedługim błąkaniu się przez mroczny las, odnalazł niewielką zaśnieżoną polankę. Nie było ciemno, nawet mimo późnej pory, biały puch skrzył w świetle księżyca. Cały ten tajemniczy pejzaż; w odcieniach granatu i czerni, błękitu oraz srebra, bardzo spodobał się półdemonowi. Vel odetchnął mroźnym, późnojesiennym powietrzem. Przyjemnie. "A teraz czas na trening" stwierdził w myślach i zaczął rozciąganie mięśni.

Już wyciągnął szereg niewielkich sztyletów do rzucania i miał zamiar skosić okaleczyć nimi jakiś drzewo.... lecz ni stąd ni zowad usłyszał za sobą jakiś cichy rumor gwałcący ciszę. "Dzik" pomyślał z lekkim uśmieszkiem do siebie. Cóż, ruchome cele zawsze są lepsze do ćwiczeń. Vel postanowił udać się w stronę zwierzęcia.

[z/t]