Smocza Jama

Gdzieś w głębi lasu czai się ...Smok ! Smok najprawdziwszy jaki w legendach bywa. Smoki od wieków zapomniane kryją się w głębi lasu i ciemnych jamach lub jaskiniach. Smocza Jama jest ogromna na wysokości około 35 metrów i głęboka na 20 metrów. W środku jama jest czarna jak węgiel, ściana jest poszarpana i często zlatują z niej krople wody ,które odbijają się echem w całej jamie .

Wyladowałem przed odpowiednio wysoką jednak bardzo płytką jamą.... Buuu.... Starasznie płytka. Przy pomocy swich pazurów zaczałem pogłebiać jaskinie tak że to to co wcześniej było jamą jest teraz korytarzem. Głebiej zrobiłem sobie wieeeeelką sale. Z podlogi zrobiłem sobie schodki i taką półeczkę gdzie wyrzeźbiłem sobie łorze z kamienia cos na styl kufra i pułek jak będę w ludzkiej postaci żeby nie było. Na koniec wykopałem jeszcze jedno pomieszczenia na jakiś skłądzik czy cuś... Wyleciałem jeszcze na chwile nad pola i porawłem siano. Dużo siana i wyłorzyłem nim swoje legowisko. Ległem w wielkiej sali i zasnąłem zmęczony dzisiejszym dniem

Podobno gdzieś w okolicy znajdowała się smocza jama. Podobno była opuszczona. Moja nieposkromiona ciekawość kazała mi tam iść. W końcu znalazłem się przed jaskinią, grotą czy jak to zwał. Wszedłem tam powoli. W końcu nie należy ufać wieśniakom, którzy od wieków nie wierzą w żadne magiczne stworzenia. Poruszałem się bardzo ostrożnie. W końcu upewniłem się, że ta grota faktycznie jest opuszczona. Z uśmiechem na twarzy zacząłem ją zwiedzać. Może są tam jakieś substancje przydatne w pracy chemicznej. Chodziłem tak pewnym krokiem, aż w końcu potknąłem się o coś i wylądowałem na ziemi. Z przerażeniem zauważyłem, że jest to ogon, a tuż obok niego znajduje się smok. Zatkało mnie. Leżałem dalej na chłodnym kamieniu, zupełnie nie zdając sobie sprawy z tego, jakie grozi mi niebezpieczeństwo. A podobno byłem Mędrcem... Gdyby mnie teraz zobaczyli to od razu zabraliby mi ten tytuł.

Wydałem z siebie niezadowolony pomruk czujac ze małe coś przetrąciło mój biedny ogonek. Zaspany owtworzyłem czewone slipia i podniosłem łepek by sioę przypatrzeć istocie która mnie nawiedziła. Z noska pusciłem na niego pare by ogarnać co to jest. Po chwili musnął go końcówka mojego jezyka. Elf... Ciekawe... młdy elf do tego. Wydałem z siebie kolejny pomurk poprawiajac się na wygodnym sianie

Zasłoniłem się rękoma, kiedy poleciała na mnie para z pyska smoka. Po chwili odsłoniłem się, a wtedy zostałem polizany. Ja tu się staram nie być mokry...
- Przepraszam Panie Smoku... - zacząłem dość głośno, żeby mnie dobrze słyszał. - Nie chciałem Pana obudzić. Myślałem, że nikt tu nie mieszka.
A raczej, że dawny właściciel tej groty dawno umarł, ale tego głośno nie powiedziałem. W każdym razie nie pozostało mi chyba nic innego jak liczyć na jego łaskę. Usiadłem przy jego ogonie, czekając co zadecyduje.

Patrzyłem na niego zaciekawiony. Dano nie widzałem istoty która by mnie nie wyklinała od potworów. Przekręcilem łepek zaciekawiony. Wydałem z siebie ryk oznaczajacy zapytanie kim jest. Po tym potrząsałem łbem by się dokładnie rozbudzic. Nie chcialem używać swojego głosu w takiej postaci... Wolałem zostawać na razie przy prymitywnej formie "mowy". Po potrzepaniu łepkiem zaczałem go wąchać. Ciekawy zapach.... dawno nie czułem zapachu elfa...

Zrozumiałem, co chciał mi przekazać, a właściwie o co pytał. Zerwałem się na nogi i ukłoniłem z gracją.
- Jestem Diego, Mędrzec Elfów. - przedstawiłem się z delikatnym uśmiechem.
Nie spodziewałem się, że zacznie mnie wąchać i kolejny raz upadłem na ziemię. Czyżby to były przygotowania do kolacji?

-medrzec powiadasz.....-ukazałem swoj glos... ciężki bardzo. Patrzyłem na niego z wyższoscią
-Diego.... nie... nigdy nie slyszałem... chyba nowy jesteś mam racje?-zapytałem nie spuszczajac z niego wzroklu. No .ślicznie zdradzilem z.e jestem z tych inteligetnych i posiadajacych rozum oraz ludzka fotrme

Więc to nie jest jedna z tych bezrozumnych bestii, o ile można było nazwać tak smoki.
- Od dwóch lat, jeżeli licząc wedle ludzkiego czasu. - kolejny raz się ukłoniłem.
Właściwie sam nie wiem dlaczego. Czyżby to po prostu był taki odruch? W każdym razie chyba należy mu się szacunek, w końcu jako jeden z nielicznych opanował ludzką mowę i zmianę w człowieka.

Ja od początku miałem ludzką forme... Dizęki prababce ponoć.
-Mało.... bardzo mało... młodzitkiś... Ja jeszcze pamiętam caryce Katarzynę II albo też Iwana IV Groźnego.... I wiele wiele innych.... Co cię tutaj sprowadza młodziecze.... Bardzo dobrze wychowany z resztą....-wyszczeżyłem się w geście usmiechu

Nie chciałem się kłócić, że nie jestem taki młody. W końcu miałem już ponad tysiąc lat na karku, po prostu tym tytułem mogłem się szczycić od niedawna. W każdym razie wypadało odpowiedzieć.
- Słyszałem opowieści o jamie, którą zamieszkiwał kiedyś smok. Miałem zamiar znaleźć składniki, które przydają się do wytwarzania magicznych wywarów, ale nie sądziłem, że znajdę tu smoka. - uśmiechnąłem się niezręcznie.

miał śliczny uśmiech. Patrzyłem na niego z zachwytem. Chciałem przypatrzeć się bliżej.... i bliżej.... jednak nie miałem jak.... Nie pokaze swojej ludzkiej formy. Łatwiej mie zabić wtedy. I co z tego że miał ponad 1000 lat... ja miałem wiele więcej.
-Prawda to... żył tu smok... jednak mały, słaby i chory.... Sądząc po byłych rozmiarach jamy i śladów pazurów. To co teraz widzisz to moje dzieło... trzeba się gdześ schować nie?

- Rozumiem. - dalej się uśmiechałem. - W każdym razie mam nadzieję, że nie masz mi za złe tej pobudki. A jeżeli mógłbym Ci to jakoś zadośćuczynić to nie zawahaj się mówić.
Ciekawe, czego taki smok może chcieć w zamian. Złota? Kamieni szlachetnych? Słyszałem, że część smoków zbiera skarby, ale nigdy żadnego nie spotkałem, więc nie miałem potwierdzenia.

-Złoto i Kamienie to bardzo ciekawa propozycja.... Jednak nie zaszkodziłeś mi za bardzo.... Powiadasz ze sporowadzja cię składniki... Mógłbym się dowiedzieć czego konkretnie? może jestem w stanie ci pomuc...-Lubiłem pomagać ciekawym istotkom... Jednak juz za punkcik sobie postawiłem że zostanie mój.... Lekko wredny uśmeiszek teraz sie pojawił na mym pysku jedakowosz oczekiwalem odpowiedzi zainteresowany

Zamyśliłem się na chwilę. Pewnie będzie wiedział o co mi chodzi.
- W jaskiniach, w których żyły smoki po kilkuset latach na ścianie wytwarza się czerwono-złoty osad, który dość ładnie błyszczy. Pewnie wiesz o co mi chodzi. Dzięki niemu znacznie łatwiej jest wytworzyć miksturę odporności na ogień. Czy została tu jakaś ściana sprzed Twojego remontu?
Nie wspomnę już o tym, że przy użyciu odpowiedniej ilości można stać się niewidzialnym. Ale do tego potrzeba jeszcze skomplikowanego zaklęcia. Nie wiem, czy byłbym w stanie je zapamiętać.

-ściany przy wejsciu są nie ruszone.... jednak wiele tego nie ma... Mówiłem już że słabe to było stworzenie.... i długo tu nie żyło... -mruknąłem Podnosząc sie do tekiego jak by siadu. Po chwili sie zmieniłem w człeka. Jasne że w ilosci tego siana zatonałem gdyz na srodku było go najwiecej. Ściejac sie wygrzebałsm sie tak by zasłaniać swoje krocze
-Jak mi dać cos do zakrycia to pokaze gdze to jest -uśmiechnałem sie szeroko i lekko moze głupkowato

No i zobaczyłem jak mój rozmówca się zmienia. Natychmiast odwróciłem wzrok, nieco zarumieniony, kiedy wyszedł ze sterty siana. Rzuciłem mu płaszcz, nadal nie patrząc na niego.
- Możesz go sobie zatrzymać. - dorzuciłem jeszcze do tego.
Tak właściwie to nawet nie zauważyłem, kiedy przeszliśmy na ty. Chyba nie miał nic przeciwko temu.

Wstałem i przygladałem sie płaszczykowi. Krutki.... Jednak zalorzyłem go i do połowy ud mi sięgał... zaledwie i czułem sie z tym źle jednak nie miałem na razie zadnych ubranek. Eh... Podszedłem do wyjścia
-na tej skale jest najładniejszy "wymaz" że tak powiem -usmeichnalęms ie do niego

Był jakieś 20 cm ode mnie wyższy, nic dziwnego, że płaszcz mu nie pasował. Trudno. Grzecznie podszedłem do skały i chwilę uważnie się w nią wpatrywałem. Podszedłem do smoka i wyciągnąłem z kieszeni probówkę. Nie czekając na nic zdrapałem trochę tego czegoś, co teraz dość ładnie mieniło się w fiolce i wyglądało jak proszek. Zatkałem to i spojrzałem na mężczyznę z uśmiechem.
- Teraz jeszcze bardziej czuje, że jestem Ci coś winny. - stwierdziłem.

-E tam... -machnałem na to ręką. Wygladalem dość wyjątko jak na czarnego moka. Zazwyczaj byli to faceci o czarnych włosach i ciemnych oczach ze śniadac cerą a tu takie coś jak ja. Niestety zaczął się uaktywniać mój głupkowaty chaakterak. Po chwili zacząłem go zaczepiać w wredny sposub

Zachowałem spokój, chociaż tak naprawdę jego zaczepki były trochę irytujące. Nic na to nie poradzę.
- Nie jest Ci trochę smutno siedzieć tu w samotności? - nieco skopałem gramatykę, ale zdałem sobie z tego sprawę po fakcie.
Chyba mu to nie przeszkadza, w końcu i tak chodzi bardziej o to, o co pytałem a nie w jaki sposób.

Taki jestem jako człowiek. No niestety. Jak zadał pytanie leko spusciłem łepek.
-samotnie...? Hmm... Może troche... Chyba przez to mam taki wredny charakter. Nie sądzisz...?- uśmiechnąłem się wrednie. Po chwili ruchy w krzakach przykuły moją twage

- Da się wytrzymać. - uśmiechnąłem się przyjaźnie.
Powędrowałem wzrokiem w tym samym kierunku co on. Nie da się ukryć, że coś tam było. Nie zwróciłem na to zbyt dużej uwagi. W razie czego jest tu smok, ale sam również potrafię się obronić. Nie jestem jakąś niezdarą.

Ja bym tego nie powiedzał. O jego zareadnosci. Wyczułem smakowity kąsek. Oblizałem się i po chwili płaszcz poleciuał w dół... Powoli się zbliżyłem do krzaków. Zmianiłem sie w tej samej sekundzie złapałem byka... Musiał sie zerwac... Złałem za kark wiec opd razu padł dechły. Mam kolacje. Drobną kolacje ale zawsze cos. Po chwili pusciłem byka i zacząłem sopbie ciamciać go jako smoczysko wesoło merdajac ogonem. który scinał pomiejsze sosenki

Nie powiedziałem, żeby ucieszyła mnie śmierć tego zwierzaka. W końcu byłem Elfem, nie popierałem zabijania zwierząt. Osobiście byłem za wegetarianizmem, chociaż to także nie dostarczało wszelkich potrzebnych substancji do organizmu. Mięso? Proszę bardzo, ale w małych ilościach, a nie cały byk na jednego smoka. W końcu potrafił zamieniać się w człowieka, więc powinien być wszystkożerny. Ale to jego menu, nie będę się wtrącał. Usiadłem na kamieniu i zacząłem bawić się moimi umiejętnościami. Na mojej dłoni pojawiła się malutka roślinka, która bardzo powoli zmieniała swoje kształty. Mogłem to przyspieszyć, ale całe piękno było zawarte w tym powolnym procesie.