Smocza Jama Czarnego Smoka

Gdzieś w głębi lasu czai się ...Smok ! Smok najprawdziwszy jaki w legendach bywa. Smoki od wieków zapomniane kryją się w głębi lasu i ciemnych jamach lub jaskiniach. Smocza Jama jest ogromna na wysokości około 35 metrów i głęboka na 20 metrów. W środku jama jest czarna jak węgiel, ściana jest poszarpana i często zlatują z niej krople wody ,które odbijają się echem w całej jamie .

Po dłuższym spacerze doszliśmy na miejsce. Zmierzyłem jamę wzrokiem. Eh, trochę mała, ale cóż. Podałem plecak z ubraniami chłopakowi -Potrzymaj i odsuń się- powiedziałem po czym sam również się od niego odsunąłem. Nie minęła chwila. a już stałem przed nim w postaci smoka. Teraz w porównaniu do niego byłem tak duży, że jakby coś powiedział to bym go z góry nie usłyszał. Położyłem me cielsko. a mój łeb położyłem obok chłopaka. Prychnąłem w niego lekko. ale dla niego lekko to raczej nie było bo aż się zachwiał od podmuchu powietrza.

podmuch powietrza niema zwalił mnie z nóg, jednak trzymałem sie na tych chudych patyczkach jak tylko mogłem. - Robi wrażenie... jakie to uczucie? Górować nad innymi, mieć władzę nad cudzym życiem? - zadarłem głowę wysoko do góry, żeby spojrzeć w jego ogromne, piękne czerwone oczy, w których tkwiła jakaś pradawna dzikość. - Wiesz... mółbys teraz tylko machnąć łapa czy ogonem i byłoby po mnie. - wykrzywiłem usta w grymasie. - Ale naprawdę wygladasz teraz wspaniale.

Spojrzałem na niego uważnie i prychnąłem cicho.
-Nie jest tak miło jak ci się wydaje- powiedziałem grubym i ochrypłym głosem -Może i jestem potężny, ale każdy mnie unika- powiedziałem po chwili -Co z tego, że mam władzę skoro jestem sam? Już wolałbym być zwykłym człowiekiem- dodałem i trąciłem go delikatnie pyskiem. Delikatnie bo nie chciałem mu zrobić krzywdy. Wiem na ile mogę sobie pozwolić w tej formie.

- Ja wiecznie jestem sam.- oparłem się łokciami o jego pysk, przedtem wypuszczając z rąk Onyksa, który nie okazywał nawet odrobiny strachu. - On się ciebie nie boi. - skinąłem głowa w stronę kociaka. Palcem zakończonym długim, pomalowanym na czarno paznokciem zacząłem rysować na jego powierzchni jakieś nieokreślone wzory. - Ja zresztą też. Jak na razie nie pokazałeś mi nic, co mogłoby wzbudzić mój strach. - Znów skierowałem spojrzenie moich szarych tęczówek w jego przejmujące oczy. Były istnie nie do opisania. Takie....majestatyczne. Tak. To chyba dobre określenie. Samoistnie wzbudzały podziw i szacunek dla ich właściciela. Tkwiła w nich mądrość. - Wierz mi nie chciałbyś. - dodałem po chwili milczenia. - Nie chciałbyś być człowiekiem. Bycie słabą istota może doprowadzić do wielu przykrych doświadczeń. Wiem o tym doskonale. - zapatrzyłem się w mrok ścian jaskini. Przez krótka chwilę rozmyślania pochłonęły mnie bez reszty. Po czym nadeszło wspomnienie. Tak bolesne, że natychmiast odepchnąłem je od siebie, z siłą na jaką tylko dałem się radę zdobyć.
- Może wybierzemy się gdzieś kiedy już się z powrotem przemienisz? - postarałem się szybko zmienić tok mojego myślenia. Bojąc sie także, że Olivier zauważy moje nieprzyjemne wewnętrzne przeżycia.

-Nie wiesz jak to jest kiedy ludzie na twój widok krzyczą: 'Bestia', 'potwór' lub 'zdechnij przebrzydła kreaturo'- stwierdziłem. Zauważyłem jak jego humor nagle się zmienił. Coś było nie tak.
-Wszystko w porządku?- zapytałem i podsunąłem pysk pod jego teraz malutką rękę aby mógł mnie pogłaskać.

-Czy ja wiem. Chyba nie. - położyłem dłoń na jego pysku. - U mnie rzadko kiedy jest "W porządku". Ale dosyć o mnie. To co? Wybierzemy się gdzieś? Dzień jeszcze młody. - Przybrałem swobodny ton i postarałem sie przegnać smutek z mojego spojrzenia. - Nie daj się prosić. - dodałem po chwili.

Czułem, że próbuje ukryć ból i smutek, ale skoro nie chce o tym mówić to nie będę go zmuszał. Widziałem jak nagle zmienia ton, ale nie odezwałem się.
-Jasne możemy gdzieś iść- powiedziałem i zmieniłem się z powrotem w człowieka tyle, że byłem nagi. Ale nie przejąłem się tym, stałem tak jak mnie natura stworzyła i podszedłem do niego.
-Daj mi ubrania- uśmiechnąłem się kusząco.

- Proszę...- zdjąłem plecak z ramienia i podałem mu odwracając wzrok gdzieś w kierunku nieokreślonym. - To może do ogrodu... z tego co mi wiadomo zazwyczaj jest tam cicho i spokojnie. Nie wiem jak tobie... ale mi nie potrzebny zgiełk. - spojrzałem w jego stronę kiedy nakładał górną częsć ubrania, jednak mignął mi kawałek pięknie wyrzeźbionego brzucha, zanim ciało zniknęło pod ciemnym materiałem. - Co ty na to?

Kiedy podał mi plecak i zacząłem się ubierać. Nakładając czarny bezrękawnik zerknąłem w stronę chłopaka i zauważyłem, że zerka na mnie. Uśmiechnąłem się pod nosem i ubrałem do końca.
-Cóż jestem smokiem- zacząłem z uśmiechem -Ja się wychowałem z dala od zgiełku- poczochrałem go po głowie i zarzuciłem plecak na ramie.

- Chodźmy więc. - nadal na niego nie patrzyłem. - Czyli w przeciwieństwie do mnie nigdy nie musiałeś słyszeć tego hałasu, jaki rozbrzmiewa w slumsach po zapadnięciu zmroku...- powiedziałem cicho, nieświadomy do czego właśnie się przyznałem. A przyznałem się... do mojego życia pośród najniższej klasy społecznej. Jednak nie zwracałem na to teraz uwagi. Ruszyłem w stronę wyjścia z jaskini, u mojego boku Onyks dreptał miękko, stawiając cicho łapki na kamiennym podłożu. Wydostałem się na zewnątrz. Mimo, iż dochodziło południe w lesie panował półmrok. Nie oglądając się za siebie żeby sprawdzić czy mężczyzna idzie za mną, ruszyłem ścieżką prowadzącą do ogrodu.

[z/t]