Mroczny Las

Miejsce gdzie zbierają się tutaj najczęściej istoty magiczne o złych zamiarach,a konkretnie postraszyć ludzi od tego miejsca, porobić jakieś psikusy,że np. torebką kobieca nagle zaczyna lewitować, lub jakaś część garderoby znika. ta część lasu jest dla odważniejszych ludzi nie bojących sie stoczyć walkę z złotem, go jak wiadomo zło i dobro zawsze będzie istniało na ziemi. Gremliny,mroczne elfy itp. stworzenia kryją się w głąb lasu, a gdy nadejdzie odpowiednia chwila wyjdą i wystraszą ludzi, nie zatrzymają się widząc dobrego elfa i zaatakują go.

Mając założone na uszy słuchawki basowe nawet nie zauważyłem kiedy znalazłem się w lesie...Coś mi się nie zgadzało czemu było tu tak ciemno? Rozejrzałem się w około to chyba nie była polanka na którą chciałem dojść...
-Kurwa....-pisnąłem cicho próbując zachować silne nerwy. Czekaj mam mapkę!Zacząłem szukać ją po kieszeniach. Ale jej tam nie było....Pobladłem całkowicie na twarzy.Byłem w lesie...ciemnym lesie...ciemnym złym lesie....nie chcąc zacząć panikować zacząłem szukać drogi powrotnej ale wszystko na nic...Nagle coś trzasnęło za mną wystraszony krzyknąłem. Po chwili zauważyłem małego dzika...czekaj? Małego dzika?
-Cholera-wymamrotałem widząc jak pojawia się locha. Widząc mnie zaczęła szykować się do ataku.Przerażony w czym pędy wdrapałem się na jakieś drzewo. Trzymając się mocno jednej z gałęzi miałem ochotę płakać.

Cichutko niczym kot podkradł się na bezpieczną odległość od zwierzęcia. Najwyraźniej locha była czymś zaniepokojona, kręciła się wokół jednego z drzew i ryła zmrożona ściółkę racicami. Vel jednak juz po chwili wiedział co tę bestie tak rozjuszyło - to był jakiś mężczyzna siedzący na drzewie. Wyraźnie był przerażony... no i bezbronny. Chłopak chwilę się zastanawiał czy by w ogóle pomóc blondynowi. Jednak, gdy dostrzegł jak młode samicy oddala się od niej, bezszelestnie podszedł do niego i złapał. Małe zwierze piszczało i wyrywało się rozpaczliwie.
- Patrz kogo tutaj mam~ nie chcesz dziecka z powrotem?
W tym momencie locha odeszła od kryjówki tamtego mężczyzny, zaczynając szarżę na Vel'a, który puścił się biegiem w gęstwiny lasu. Będąc już nieco dalej odstawił młode lochy, by je znalazła, a sam wrócił pod drzewo, na którym siedział wciąż mężczyzna.
- Już sobie odpuściła. - zakomunikował.

Widząc ,że locha odchodzi odetchnąłem z ulgą ale potem pojawił się jakiś chłopak...nie to żebym był rasistą no ale jak dla mnie był dziwny...
-Dzięki za pomoc-powiedziałem z uśmiechem zeskakując z gałęzi. I stojąc po chwili obok niego jak się przyjrzeć to nawet łady pomyślałem sobie. Poczochrałem go po jego srebrnej czuprynie z uśmiechem.
-Minoru do usług-ukłoniłem się z prawą dłonią położoną na piersi. Wracając do pozycji prostej puściłem mu oczko.

Nie żeby Vel był rasistą... ale jasna skóra była dziwna. W jego stronach wszyscy byli ciemni. No cóż. Półdemon lekko uśmiechnął się, co dodało mu niewątpliwie uroku. Jęknął cicho z zaskoczenia, gdy ten facet poczochrał mu włosy. To wcale nie było przyjemne. W myślach warknął na niego, jednak na dziecięcej twarzy pojawiło się zamiast irytacji zaciekawienie. Chłopak jeszcze raz zmierzył nowo poznanego.
- Vel. - odpowiedziałem zdawkowo. Przybrał na buzi słodką maskę niewinnego dziecka, jak to zwykł robić przy obcych. - Co Pan robi w tym lesie? - zadał pytanie z delikatnym uśmiechem.

Zaśmiałem się nerwowo kiedy się o to spytał.
-No więc....ta....zgubiłem się-powiedziałem prawdę jakoś nie lubiłem kłamać a do tego co by tu skłamać każdy wiedział ,że jestem ciapą. A Tsu najbardziej wiedział ,że potrafiłem zgubić się wszędzie...
-Jestem wielką ciapą jeśli chodzi o poznawanie nowych miejsc-powiedziałem po chwili uśmiechem śmiejąc się sam z siebie.
-

Spojrzał na niego z pobłażliwością i lekką kpiną.
- Ah tak? Rozumiem. - Ukrył uroczy chichot za złożoną dłonią. To było zabawne, że mężczyzna tak o sobie mówił, a cóż, Vel nie mógł zaprzeczyć.
- Miszka Pan w zamku?

Zauważyłem ten jego kpiący wzrok. Uśmiechnąłem się lekko widząc ,że coś jest tutaj nie tak.
-A mieszkam sobie.-uśmiechnąłem się szeroko.Może i byłem naiwny ale umiałem wyczuć podstęp. Za dobrze znałem się na takich istotkach za dużo ich w swoim długim życiu spotkałem.
-A ty mały coś taki uroczy się zrobił? Przecież właśnie wiedziałem jak przegoniłeś ot tak po prostu dzika-powiedziałem lustrując go spojrzeniem

- "Oho, zrobiło się niebezpiecznie" - pomyślał. - ''Ale pociągnijmy to jeszcze troszkę.''
Zrobił po jego słowach zdziwioną minę, jakby nie wiedział o co może chodzić mężczyźnie.
- Nie bardzo rozumiem, to źle? Przecież coś takiego to żadna sztuka, po prostu szybko biegam i jestem przyzwyczajony do zwierząt - nie boję się ich. - wyjaśnił spokojnie i wzruszył lekko ramionami. Nadal miał niewinną minkę. - W moich stronach to w sumie norma. - dodał.

Zaśmiałem się cicho z jego wyjaśnień.
-Mały...przepraszam znaczy się Vel dość długoo już żyję i wiem co i jak-zaśmiałem sie ostatni raz takie miłe stworzonko chciało mnie zgwałcić....Westchnąłem cicho i wyjąłem z kieszeni cukierka.
-Masz nie są trujące-zaśmiałem się jedząc swojego lubiłem słodycze. A zwłaszcza te od Tsu-chan które dostawałem raz na miesiąc.

Uniósł ręce kapitulując.
- Widzę, że nie jesteś tak głu... niemądry na jakiego wyglądasz. - powiedział unosząc kącik ust w chytrym wyrazie.
- Mam nadzieję. - w kontekście jadalności owej landrynki. Jednak, gdy wziął ją z ręki mężczyzny, zamiast zjeść, ukrył cukierek w kieszeni. Uśmiechnął się całkiem przyjaźnie do blondyna.
- Zapewne nie znasz drogi powrotnej do zamku, prawda?

Nadąłem poliki słysząc co powiedział po chwili jednak uśmiechnąłem się lekko.
-Aż taki głupi to nie jestem...-zaśmiałem się cicho sam z siebie.Może do najbardziej wybitych nie należałem ale swoje wiedziałem. Kiedy spytał się o drogę powrotną zaśmiałem się nerwowo.
-Nie nie znam.....zaprowadziłbyś mnie?-spytałem się przybity jeśli mnie tutaj zostawi będę tylko mógł wołać do bogów...wróć do wszystkiego co żyje aby nie zrobiło mi krzywdy.

- W porządku, jednak będziesz mi winny za to jakąś przysługę. - powiedział prosto z mostu. Nie należał do specjalnie altruistycznych i bezinteresownych istot. Poza tym, kto wie? Może jeszcze kiedyś mu się przyda ten Minoru. Po swych słowach srebrnowłosy zwrócił się w jedną ze stron ciemnego lasu i ruszył przed siebie. Szedł w miarę powoli, aby mężczyzna mógł dotrzymać mu kroku.

[z/t]

Wleciałem na jedno z głębiej położonych drzew. Usiadłem na gałęzi i posadziłem Minoru na swoich kolanach. Przytuliłem go i okryłem nas moimi skrzydłami. Miałem wielką nadzieję, że tu nam nikt nie przeszkodzi. Chciałem być tylko z nim, Pogłaskałem go czule po łebku, miałem nadzieję, że mnie nie znienawidzi... Chociaż w sumie, rzuciłem czar... Ale czuję co do tego wyrzuty. Wolałbym, żeby naprawdę mnie kochał.
-Minoru, jak się czujesz? Wybacz... ale ten chłopak mnie irytował. A nie chciałem się z nim bić w pokoju.-pogłaskąłem go po policzku i namiętnie pocałowałem w usta.

Kiedy porwał mnie z pokoju bałem się...nie miałem lęku wysokości ale..ale to było straszne...Naprawdę nie rozumiałem co się dzieje...Mimowolnie wtuliłem się w niego chowając łepek w jego ramieniu lekko zarumieniony po tym jak mnie pocałował to było nawet przyjemne ale...był moim bratem i jakoś nie potrafiłem zrozumieć co w tej chwili czuję.
-D-dobrze....wszystko jest w porządku-wymamrotałem cicho siedząc wtulony w niego a raczej w swojego brata.
-Mogę wiedzieć chociaż jak sie nazywasz?-spytałem cicho...

-Moje anielskie imię brzmiało Erik, ale odkąd upadłem, przybrałem imię Yuya-uśmiechnąłem się do niego lekko. Jak dotąd nikomu nie wyjawiałem mojego prawdziwego imienia, ale to mój brat, mogę mu zaufać. Miałbym problemy, gdyby archanioły mnie dopadły. Pomasowałem jego udo. Nie miałem nie wiadomo jakiej żądzy jego ciała, ale się martwiłem jego głodem. Nie mogłem pozwolić, by mi osłabł czy się rozchorował. Położyłem go na grubej gałęzi, podkładając pod niego moje skrzydło. Pomasowałem jego policzek.
-Chcesz tego?

Zarumieniłem się kiedy poczułem jego dłoń na swoi udzie. Zerknąłem na niego trochę zdziwiony czując jego dłoń na swoim policzku mimowolnie zarumieniłem się troszeczkę...Od razu zrozumiałem o co mu chodzi uśmiechnąłem się do niego lekko.
-Nie spokojnie nie muszę...pożywiać się aż tak często-powiedziałem spokojnie ale tak naprawdę bałem się czy nie spadnę pomimo tego ,że obejmował mnie skrzydłem. Z delikatnym uśmiechem pogłaskałem go po policzku podnosząc się do siadu.

-Ale jesteś głodny, nie chcę byś cierpiał.-przejechałem dłonią po jego klatce. Pocałowałem jego szyję po czym pomasowałem jego krocze. Zacząłem się zastanawiać, co zrobić by się dobrze najadł. Wsunąłem dłoń do jego bokserek i zacząłem masować jego nagi członek. Już postanowiłem, że go nakarmię to tak zrobię. Oblizałem się i pocałowałem go namiętnie w usta. Jego wargi były takie miękkie i przyjemne. Ugniatałem jego męskość coraz mocniej.

Strzeliłem buraka i to mocnego było to dla mnie wstydliwe zwłaszcza ,że karmić mnie chciał mój własny brat. Pojękiwałem cicho czując jak dotyka mnie tam.
-N-Nie proszę-wyjęczałem cicho po chwili tylko pojękując w jego usta kiedy mnie pocałował namiętnie. Byłem głodny ale potrafiłem wytrzymać długo. Nie mogłem zrozumieć dlaczego to się dzieje...przecież jeszcze chwilę temu chciałem oddać się Tsu a teraz własny brat chciał ze mną to zrobić...

Kiedy leciałem moją uwagę od razu przykuł las. I to nie byle jaki las. Zleciałem niżej aby stanąć na gałęzi. Kiedy już to uczyniłem rozejrzałem się dokładnie, cóż niby nic ciekawego, ale lubię takie miejsca. Usiadłem na gałęzi opierając się plecami o pień drzewa po czym przymknąłem oczy, Wyczułem jeszcze dwie inne osoby, ale zignorowałem to, bo po co się wtrącać? Podparłem głowę rękoma i westchnąłem głośno nadal nie otwierając oczu.

Wyczucie tego ptaszyska zajęło tsu ponad 10 minut nim zorientował się,że są w mrocznym lesie gdzie jego zapach jest dość mało wyczuwalny. Westchnął cicho i wszedł do lasu od razu wyczuł trójkę osób i prawdopodobnie dwójka to latajace istoty "no pięknie" pomyślał i wszedł gdzieś w głąb lasu i zaczął patrząc do góry próbując znaleźć Minoru i tego dziwaka.

Kiedy wyczułem kolejną osobę podniosłem się aby wypatrzeć osobnika. I cóż w końcu mi się to udało.
-Szukasz czegoś?- zapytałem mało uprzejmie spoglądając w dół. Nie zamierzałem zlatywać na dół, o nie. Przyjrzałem się dokładnie osobnikowi. Hmm, czyżby mag? Ale chyba nie taki zwykły.

Nie zauwżył chłopaka który siedział u góry "anioł ?" ,ale chyba nie zwykły pomyślał patrząc na niego..
- tak szukam moje przyjaciela i chłopaka z skrzydłami,ale to nie ty
Powiedział wystarczająco głośno,użył nieco żywiołu powietrza by słowa tsu dotarły do chłopaka na górze.

Popatrzyłem na niego, cóż warto spróbować. Po chwili rozłożyłem skrzydła i zleciałem na dół szybując.
-Jeśli szukasz jakichś osobników tam jest dwójka- powiedziałem i wskazałem na dalsze drzewo.
-Czyżby przyjaciel uciekł od ciebie?- zapytałem mało uprzejmie i podszedłem trochę bliżej przypatrując się mu.

Kiedy chłopak z frunał nie przestraszył się go stojąc w tym samym miejscu.Kiedy chłopak wskazal mu drogę spojrzał na parę drzew dalej ,ale niczego nei zauważył.
-Raczej nie uciekł a został porwany
Uśmiechnął się lekko do chłopaka, kiedy ten zbliżał się musiał spoglądać go góry bo ten był wyższy od niego z 15 centymetrów,a to nie było całkiem fajne uczucie.